Zamknięcie szlaków: sezon skiturowy trwa od 15.12. do 15.4.
Najlepszy okres wiosna (marzec, kwiecień)
Wymagane wyposażenie: sprzęt lawinowy, raki i czekan
Opis trasy
Baranec jest elementem dominującym Doliny Żarskiej, a w Tatrach Zachodnich także jednym z najwyższych szczytów o wysokości 2185 metrów. Większą część trasy pokonuje się pieszo, dlatego konieczne jest mieć opanowane poruszanie się w rakach i posługiwanie się czekanem.
Ponadto większość trasy jest skierowana na północny zachód, a więc w miesiącach zimowych na tym obszarze prawie w ogóle nie świeci słońce. Często można natrafić na puch, choć w innych częściach doliny już dawno zniknął dzięki promieniom słonecznym. Jednak takie zacienione i strome zbocza mogą być bardzo niebezpieczne, zwłaszcza w grudniu i styczniu, gdy nie docierają tutaj promienie słoneczne, więc stabilne warunki śniegowe nie są możliwe i mogą tutaj tworzyć się niestabilne warstwy śniegu. Dlatego polecamy wybrać się tutaj pod koniec marca, ew. początkiem kwietnia, kiedy śnieg w tym rejonie jest już stosunkowo stabilny, a na innych stokach jest zbyt gorąco. Jednak ze względu na nachylenie, zawsze należy monitorować aktualne warunki i rozwój sytuacji lawinowej.
Wyjście
Trasa rozpoczyna się przy ujściu Doliny Żarskiej, bezpośrednio na parkingu. Łatwe podejście, pierwsze około 5 kilometrów prowadzi do Doliny Żarskiej. Dolina jest czasem utrzymywana przez ratrak, przejeżdża tamtędy skuter śnieżny, a także ślad jest wydeptany przez innych skiturowców. Przez około pięć kilometrów dolina ma przewyżenie około 400 metrów. Trasa przebiega wokół Schroniska Żarskiego, które jest idealnym przystankiem na przekąskę przed bardziej wymagającą (i bardziej stromą) częścią wyprawy.
Od Schronisko Żarskiego wyjście prowadzi do dawnego wyciągu narciarskiego, na prawo od szlaku turystycznego, gdzie z tzw. starego wyciągu narciarskiego trasa przecina potok. W przypadku ostrej zimy może być on zamarznięty, ale nawet podczas słabszych zim można go z łatwością przeskoczyć. Odpowiednim miejscem do przejścia przez potok jest środek starego stoku narciarskiego. Często można podążać śladami innych skiturowców lub skorzystać z nawigacji GPS i współrzędnych gpx, które są częścią artykułu.
Od początku nachylenie nadal pozwala podejść na fokach, ale potem jest już stromy żleb i lepiej iść pieszo lub w rakach z nartami umieszczonymi na plecaku. Całe wyjście z potoku ma przewyżenie prawie 800 metrów nad poziomem morza, co może stanowić problemem nawet dla doświadczonych skiturowców. Zaletą tego stromego podejścia jest to, że można wyjść stosunkowo szybko na grań. W ostatniej części podejścia żleb znika i wyjście prowadzi po grani aż na sam szczyt. W ostatniej części zwykle bywa mniej śniegu, a wiatr może rozdmuchać śnieg na trawę i skały.
Zjazd
Jest kilka wariantów zjazdu. Bezpośrednio z Baranca prowadzą trzy żleby: Węgierski, Wiosenny i Środkowy. Najtrudniejszy jest środkowy, gdyż na jego środku podczas łagodnych zim znajduje się mały lodospad. Pozostałe dwa są łatwiejsze, ale pomimo tego polecane są tylko doświadczonym i dobrym narciarzom. Słabsi narciarze mogą skorzystać z opcji kontynuowania trasy dalej granią w kierunku Smreka lub aż do Przełęczy Żarskiej.
Z grani dookoła rozpościerają się piękne widoki, a zjazd z Przełęczy Żarskiej nie powinien stanowić problemu nawet dla nieco słabszych narciarzy. Jednak bardzo ważne jest monitorowanie warunków, ponieważ nawet wiosną śnieg może być bardzo twardy, często trzeba czekać do popołudnia, aż nawierzchnia w końcu zmięknie i będzie można doskonale poszusować na nartach.
Symboliczny Cmentarz Ofiar Tatr Zachodnich – to miejsce czci powstało dzięki pracownikom słowackiego Górskiego Pogotowia Ratunkowego w Tatrach Zachodnich ze względu na rosnącą w ostatnich dwóch dekadach liczbę ofiar wypadków w górach oraz biorąc pod uwagę starania rodzin zmarłych i przyjaciół związane z umieszczaniem symboli pamięci w miejscach wypadków.
Sztolnia niedźwiedzia – to najdłuższa sztolnia w masywie Tatr Zachodnich i jednocześnie jedyne dostępne stare wyrobisko górnicze na Liptowie. Przestrzenie podziemne zdradzają tajniki pracy górniczej, sposoby transportu materiału górniczego oraz przeszkody, na jakie napotykali górnicy podczas swojej pracy.
Autobusem: Przystanek w dolinie, rzadkie kursy autobusu
Samochodem: Parking płatny, niestrzeżony, o dużej pojemności, z WC, bezpośrednio na początku trasy
Schronisko Żarskie – czynna jest tutaj kuchnia i bufet z bogatą ofertą napojów i posiłków. Uwaga, nie można tutaj płacić kartą.
Schronisko Żarskie – zalecemy wcześniejszą rezerwację noclegu, ze względu na ograniczoną ilość miejsc w schronisku, oraz popularność tego miejsca. Weekendy są często rezerwowane z kilkumiesięcznym wyprzedzeniem.
W pobliżu parkingu znajduje się kilka innych obiektów, które także oferują usługi restauracyjne i noclegowe – Hotel Spojár, Bacówka Žiar, Schronisko Kožiar, Schronisko Třinec.
+
eksponowany, ciężki zjazd
dzięki stromemu podejściu można szybko wyjść na grań
śnieg utrzymuje sie tutaj do późnej wiosny
–
w zimie często występują lawiny
gdy jest wiatr północno-zachodni, na żlebach brakuje śniegu