Park Narodowy Tatry Niskie (NAPANT) jest najbardziej rozległym słowackim parkiem narodowym, rozprzestrzeniającym się w środkowej Słowacji. Jego największą atrakcją są liczne zjawiska krasowe z wieloma jaskiniami. Walory przyrodnicze Niskich Tatr są ponad dwadzieścia lat pod ochroną Parku Narodowego Tatry Niskie (Národný park Nizkíe Tatry), który utworzono w 1978 roku. Pierwotne wymiary terenu właściwego NAPAT-u to 811 km2, przy czym pasmo znajdujące się pod ochroną zajmowało 1 240 km2. W 1997 roku, dla skuteczniejszego wprowadzenia ochrony przyrody, przystąpiono do poprawy granic Parku Narodowego. Dziś teren właściwy NAPAT-u ma 728 km2, a pasmo chronione 1 102 km2, co stanowi największy park narodowy na Słowacji pod względem rozmiaru. Kierownictwo NAPAT-u mieści się w Bańskiej Bystrzycy (Banská Bystrica). Cechą charakterystyczną Parku Narodowego są długie doliny, głębokie kaniony i strome turnie, w górnej części przeważa kosodrzewina i trawiaste hale. Przeważającą część powierzchni Parku zajmuje jednak porost leśny: w strefie pod kosodrzewiną dominuje świerczyna, poniżej tej strefy są lasy mieszane z jodłami, bukami, świerkami, modrzewiami i jaworami. Sprawniejsi fizycznie turyści mogą wyjść na najwyższe niskotatrzańskie szczyty Chopok i Ďumbier, które oferują widoki na prawie połowę Słowacji i są częścią najpiękniejszego słowackiego szlaku wysokogórskiego. Największym bogactwem parku jest wiele jaskiń, z których najbardziej znany jest kompleks jaskiń Demänovských (Demianowskich). Żyje w tym miejscu liczna populacja drapieżników zamieszkujących tereny Słowacji, np. niedźwiedź, ryś lub wilk, są również kozice tatrzańskie i świstaki tatrzańskie. Punktem wyjścia do zwiedzania Niskich Tatr jest od strony północnej Demänovská dolina i w niej ośrodek Jasná, od strony południowej Mýto pod Ďumbierom i Tále, jak i górskie przełęcze Donovaly i Čertovica.
Opisz swoje doświadczenie