Samoobsługowy, dwukierunkowy, pieszy letni szlak edukacyjny o umiarkowanym stopniu trudności prowadzi przez chroniony obszar krajobrazowy w Parku Narodowym Wielka Fatra. Szlak ma długość 11,5 km, na trasie jest 9 przystanków. Koncentruje się na przyrodzie, historii i ochronie środowiska.

Ścieżka rozpoczyna się przy górnej stacji dawnego wyciągu krzesełkowego na południowo-wschodnim zboczu góry Líška, a kończy w schronisku Chata pod Borišovom. Jest równoległa do czerwonego szlaku pieszego i krótszych odcinków z niebieskim i zielonym szlakiem pieszym. Czas przejścia wynosi około 4-5 godzin. Ze względu na swoje najlepsze położenie nawet przy dobrej pogodzie wymaga całego dnia.

Cały jednodniowy spacer jest dość wymagający ze względu na jego długość. Zaczyna się w miejscowości Liptovské Revúce, część Vyšná Revúca, skąd wznosi się do przełęczy Rybovské sedlo, a następnie trasa lekko schodzi do miejscowości Pod Líškou, gdzie zaczyna się ścieżka edukacyjna. Do punktu początkowego ścieżki edukacyjnej to niecałe 10 km (+3:15 godz.). Szlak prowadzi przez szczyty Krížna, Ostredok i Ploská do schroniska Chata pod Borišovom, gdzie można się posilić i zrelaksować. Następnie schodzi się z powrotem do miejscowości Liptovské Revúce, gdzie znajduje się kolejny szlak dydaktyczny – Červený kameň. Droga powrotna liczy niecałe 8 km (+2:30 godz.). Ścieżkę edukacyjną można zakończyć również noclegiem w schronisku Chata po Borišovom.

Bezpłatny parking jest możliwy na początku trasy/na końcu trasy przy sklepie COOP Jednota w miejscowości Liptovské Revúce w dzielnicy Vyšná Revúca.

Do miejscowości regularnie kursuje autobus z Rużomberka. Przystanek autobusowy znajduje się w dzielnicy Vyšná Revúca w pobliżu sklepu COOP Jednota.

Na samej trasie, na końcu ścieżki dydaktycznej, znajduje się Chata pod Borišovom, która zapewnia zarówno wyżywienie, jak i zakwaterowanie. Zakwaterowanie w pobliżu trasy jest możliwe również w kwaterach prywatnych i pensjonatach w miejscowości Liptovské Revúce lub Liptovská Osada.

Ścieżka edukacyjna składa się z 5 tras, które prowadzą przez obszar o niezwykłych walorach kulturowych i przyrodniczych. Całkowita długość wszystkich tras wynosi 12 km i zawiera 15 tablic informacyjnych. Poszczególne przystanki ukazują cenne przyrodnicze i kulturowe zabytki okolicy i oferują turystom ciekawe informacje na temat przyrody ożywionej i nieożywionej, a także o harmonijnym współistnieniu człowieka i przyrody w tym surowym, ale pięknym regionie.

Vlkolínec to osada podgórska, która jako obszar ochrony architektury ludowej i doskonale zachowany kompleks osadniczy, składający się z typowych budynków zrębowych charakterystycznego typu środkowoeuropejskiego, w roku 1993 została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. W jej otoczeniu powstały ścieżki edukacyjne dopełniające kolorytu całemu obszarowi pod szczytem Sidorovo.

Parkingi są ogólnie dostępne, niezależnie od tego, gdzie wejdzie się na ścieżkę edukacyjną (Ružomberok, Biely Potok, Vlkolínec). Można także zaparkować bezpośrednio w Vlkolíncu, ale tylko za opłatą.

Wyżywienie jest możliwe w ogrodzie Galerii Sztuki Ludowej w Vlkolíncu. Oczywiście jest też możliwe w Rużomberku. W Vlkolíncu w turystycznym sezonie letnim jest otwarty również sklep.

Można zatrzymać się w kilku drewnianych domach w Vlkolíncu lub w okolicach miejscowości Biely Potok na początku trasy.

Ścieżka edukacyjna Zlatnica, która prowadzi między miejscowościami Nižná Boca i Vyšná Boca. Szlak działa od 2004 r. i składa się z 11 przystanków z tablicami informacyjnymi na trasie 8 km. Koncentruje się na historii górnictwa i kulturze okolicy, jest dostępny przez cały rok i można na nim spacerować pieszo lub przejechać go rowerem. Na 11 przystankach można przeczytać o historii górnictwa, lokalnych atrakcjach i przyrodzie. Ścieżka edukacyjna Zlatnica przebiega przez miejscowości Pod Oleškovou, V Kiari, V Kúte, Geplovô, Ochimstál, Pri mlyne, przy źródle mineralnym Kyselka, bacówce i kościołach ewangelickich we wsiach Vyšná i Nižná Boca.

Jeśli szukasz możliwości łatwej wycieczki z dziećmi, ścieżka edukacyjna będzie dla Ciebie idealnym wyborem. Godna uwagi jest również wspomniana miejscowość Nižná Boca, a szczególnie wieża widokowa Krajčov vrch, z której z wysokości około 1000 metrów nad poziomem morza rozpościera się widok na miejscowość.

Możliwości parkowania są ograniczone, bezpłatny parking jest możliwy tylko na lokalnych drogach we wsiach Nižná i Vyšná Boca. Do obu kursuje również regularny transport autobusowy z miejscowości Liptovský Hrádok czy Liptowskiego Mikułasza.

We wsiach Nižná i Vyšná Boca znajduje się kilka mniejszych obiektów noclegowych i gastronomicznych, a inne obiekty noclegowe i gastronomiczne są oferowane w regionie Čertovica. Odświeżenie zapewnia źródło – Kyselka.

Szlak został zbudowany jeszcze w ubiegłym wieku, ale po powodziach i z upływem czasu wymagał przebudowy. Zaczyna się w miejscowości Liptovský Ján przy źródle Teplica, biegnie przez wieś do źródła Medokýš lub do kładki nad rzeką Wag na Borovej Sihoti i dalej do miejscowości Liptovská Porúbka. Sam szlak jest prosty i dwukierunkowy, ma długość ponad 5,5 km i składa się z 6 przystanków z tablicami informacyjnymi na temat lokalnej historii, fauny i flory oraz altanek z ławkami. Można go przejść w 1,5-2 godziny. Szlak jest odpowiedni zarówno dla pieszych, jak i rowerzystów dzięki swojej różnorodności i utwardzonym drogom.

Parking na początku trasy jest bezpłatny, ale ma ograniczoną liczbę miejsc. Dodatkowo płatne i nieodpłatne miejsca parkingowe są dostępne w całej miejscowości Liptovský Ján. Jako jedno z centrów turystycznych na Liptowie zapewnia wystarczającą ilość miejsc parkingowych.

Autobusem można dostać się do miejscowości Liptovský Ján z Liptowskiego Mikułasza, początek trasy znajduje się zaledwie kilka minut spacerem od przystanku autobusowego w centrum miejscowości. W miejscowości Liptovská Porúbka można skorzystać z autobusu lub z końcowego punktu trasy przejść pieszo do dworca kolejowego/autobusowego do miejscowości Liptovský Hrádok.

Doskonałe możliwości gastronomiczne i zakwaterowania oferuje głównie miejscowość Liptovský Ján, ale posiłki są również możliwe w przybliżeniu w połowie drogi w hotelu Borová sihoť.

Demianowska Jaskinia Lodowa jest jednym z unikalnych zjawisk przyrodniczych, których na świecie jest tylko kilka. Jej piękno każdego roku podziwiają tysiące turystów z całego świata. Do tej naturalnej atrakcji prowadzi serpentynowa ścieżka o długości około 750 metrów, posiadająca tablice informacyjne, tworzące ścieżkę edukacyjną. Tablice zostały stworzone i obsługiwane przez Zarząd Jaskiń Słowackich, dlatego tematycznie skupiają się na lokalnych atrakcjach przyrodniczych (zbiorowiska leśne, fauna czy system jaskiń). Teksty na tablicach edukacyjnych są w języku słowackim, angielskim i niemieckim.

Liniowa, samoobsługowa ścieżka dydaktyczna o tematyce przyrodniczej i chronionej, położona jest w atrakcyjnym obszarze turystycznym i stanowi odpowiedni wkład w edukację ekologiczną społeczeństwa. Trasa jest zbudowana na serpentynowej ścieżce dojazdowej do jaskini, jej poziom trudności jest od łatwej do średnio trudnej i można nią przejść z parkingu samodzielnie w ciągu pół godziny do trzech kwadransów.

Dolina Demänovská połączona jest z Liptowskim Mikulaszem regularną linią autobusową, która jest stosunkowo dobrze dopasowana do potrzeb turystów. Punkt początkowy trasy znajduje się tuż obok przystanku autobusowego. W miejscu początkowym znajduje się również oficjalny parking, parking jest płatny w letnim sezonie turystycznym i posiada wystarczającą ilość miejsc.

Na samej trasie można coś zjeść w hotelach lub w restauracji Riverside na samym początku ścieżki dydaktycznej. Cała Dolina Demianowska oferuje bogatą bazę noclegową i gastronomiczną w regionie Liptowa.

Ścieżka edukacyjna dopełnia bardzo popularną trasę do schroniska w Dolinie Żarskiej (słow. Žiarska dolina). Składa się z 15 tablic, które zapewniają turystom informacje na temat lokalnej historii, fauny i flory oraz o lokalnym sporcie. Ścieżka obejmuje również miejsca odpoczynku z ławkami i zadaszeniami na wypadek złej pogody.

Pierwszy przystanek znajduje się u ujścia Doliny Żarskiej w pobliżu Bani, a na poszczególnych panelach znajdują się trzy obszary tematyczne (Dolina Żarska, wieś Žiar – krótka historia, mieszkańcy miejscowości Žiar w wojnach). Drugi przystanek znajduje się przy trzecim moście, a pozostałe dwa pod szczytem Hladký i regionie Mláky, gdzie ścieżka przecina oryginalną starą drogę do schroniska Žiarska chata. Obszary tematyczne fauny, flory, potoku Smrečianka, góry, lawiny, hodowla owiec – pasterstwo. Ostatni przystanek znajduje się w pobliżu schroniska Žiarska chata i zawiera obszary tematyczne – stara Žiarska chata i historia narciarstwa zjazdowego. Tekstom, które są w języku słowackim i angielskim, towarzyszą zdjęcia.

Dolina Żiarska jest jedną z najczęściej odwiedzanych dolin w Tatrach Zachodnich. Charakteryzuje się naturalnym pięknem i łatwym dostępem, jest oddalona zaledwie 12 km od centrum Liptowa – miasta Liptowski Mikułasz. Zamknięcie doliny tworzą masywne szczyty i grzbiety. Odwiedzający dolinę, turyści, uczestnicy wycieczek rodzinnych i szkolnych docenią informacje, które dostarczają im na łonie tatrzańskiej przyrody zdjęcia i teksty na panelach ścieżki edukacyjnej.

Parking jest płatny, znajduje się zaraz na początku trasy u ujścia Doliny Żiarskiej. W pobliżu znajduje się przystanek autobusowy, który kursuje na trasie z Liptowskiego Mikułasza.

Wyżywienie i zakwaterowanie są dostępne na początku trasy w ramach lokalnej infrastruktury, a także na końcu trasy w samym schronisku Žiarska chata.

.

Demianowska Jaskinia Wolności (słow. Demänovská jaskyňa slobody) jest jedną z najczęściej odwiedzanych atrakcji przyrodniczych w całym regionie. Odwiedza ją corocznie tysiące turystów z kraju i zagranicy. Jaskinia znajduje się w przybliżeniu pośrodku doliny Demianowskiej, a do wejścia do jaskini można dotrzeć około 500-metrową ścieżką o charakterze serpentyny od głównej drogi.

Trasa ta jest nietrudna, jest oznakowana niebieskim kolorem i jest uzupełniona ścieżką edukacyjną z sześcioma panelami informacyjnymi zawierającymi ciekawostki przyrodnicze o podziemnych formacjach krasowych i Narodowym Rezerwacie Przyrody Dolina Demianowska, przygotowanym dla gości przez ekspertów Słowackiego Zarządu Jaskiń. Przedstawiają pochodzenie i podstawowe cechy zjawisk krasowych, ekspansję krasu i udostępnione jaskinie na Słowacji, a także walory przyrodnicze, odkrycie i dostęp do Demianowskiej Jaskini Wolności.

Prosta, samoobsługowa ścieżka przyrodnicza o charakterze przyrodniczym i ochrony przyrody znajduje się w atrakcyjnym regionie turystycznym i odpowiednio przyczynia się do edukacji ekologicznej społeczeństwa. Od parkingu można ją przejść samodzielnie się edukując w mniej niż pół godziny.

Dolina Demianowska jest połączona z Liptowskim Mikułaszem regularnym połączeniem autobusowym, które jest stosunkowo dobrze dostosowane do potrzeb turystów. Początek trasy znajduje się bezpośrednio na przystanku autobusowym. Przy punkcie początkowym znajduje się oficjalny parking, parking jest bezpłatny i odznacza się wystarczającą liczbą miejsc.

Na samej trasie można zjeść posiłek w hotelach lub w restauracji Riverside zaraz na początku ścieżki edukacyjnej. W całej Dolinie Demianowskiej znajduje się najszerszy wybór obiektów noclegowych i zaplecza gastronomicznego w regionie Liptów.

Trasa rozpoczyna się w miejscowości Váhodná, prowadzi obok amfiteatru do stawów rybnych. Pod torami można przejść na ścieżkę leśną, która przez chwilę biegnie wzdłuż torów kolejowych, po czym skręca w lewo i zaczyna się lekko wznosić. Następnie mijamy ambony, na których można wieczorem posiedzieć, a przy odrobinie szczęścia, cierpliwości i wystarczającej ilości czasu, można zobaczyć zwierzynę leśną. Trasa zaczyna się coraz bardziej wznosić, wije się przez las aż do drogi asfaltowej, gdzie należy skręcić w lewo i dalej wchodzić aż do zbiornika wodnego. Jako nagrodę otrzymamy wspaniały widok na cały Liptów, w oddali widać po lewej stronie od Tatr Niskich Góry Choczańskie, a po prawej stronie Tatry Zachodnie i Tatry Wysokie.

Można skorzystać z parkingu w miejscowości Východná. Istnieją również bezpośrednie połączenia autobusowe i kolejowe z tą miejscowością.

Można skorzystać z zakwaterowania i wyżywienia w miejscowości Východná.

Trasa rozpoczyna się we wsi Trstené, drogą asfaltową przejedziesz przez wsie Bobrovec i Jalovec aż do rozdroża w ośrodku Bobrovecká Vápenica. Tu połączy się ze żwirową leśną drogą, która wznosi się aż malowniczego schroniska Chata pod Náružím. W wielu miejscach przed rowerzystami rozpościerają się piękne widoki na okoliczne wioski.

Zaparkować można we wsiach Trstené, Bobrovec lub Jalovec, ewentualnie bezpośrednio w ośrodku Bobrovecká Vápenica. Transport autobusowy kursuje do wsi Bobrovec.

Z miejsc noclegowych i wyżywienia można skorzystać we wsi Bobrovec lub w hotelu Horský hotel Mních blisko ośrodka Bobroveckej Vápenice. Po uzgodnieniu, można również przenocować w schronisku Chata pod Náružím.

Nietrudna, piękna rowerowa trasa turystyczna, która rozpoczyna się we wsi Malužiná. Trasa prowadzi po leśnych drogach przez dolinę Malužinská dolina, aż do punktu Malužinský Tajch. Następnie trasa prowadzi do punktu Chorupné i wraca z powrotem do wsi Malužiná.

Zaparkować można we wsi Malužiná.

Opcje zakwaterowania i wyżywienia >>>

Wystartujesz na drodze asfaltowej za wsią Liptovský Ján. Jakość asfaltu w dolinie stopniowo się pogarsza, droga prowadzi wzdłuż potoku, momentami wznosi się bardziej, gdzieniegdzie mniej. Piękna dolina doprowadzi Cię w góry, gdzie droga się rozchodzi. Nie skręcaj, kontynuuj jazdę dalej prosto leśną drogą pod masyw Ohnište, masywy skalne na grzbietach gór po lewej stronie przykują Twój wzrok na długo, gdzieś tam jest ukryta znana formacja skalna Jánske okno, do której jednak nie dojedziesz na rowerze. Droga wznosi się serpentynami w lesie i wspinaczka trwa dalej, złagodnieje dopiero przed punktem Svidovské sedlo. Naprawdę piękna trasa, szczególnie odpowiednia dla rowerów górskich.

Zaparkować można na dużym parkingu naprzeciw letniego kąpieliska termalnego Termal Raj. Do wsi Liptovský Ján kursuje bezpośrednia linia autobusowa z Liptowskiego Mikułasza.

Cestovný poriadok >>>

Wieś Liptovský Ján, jak również sama dolina Jánska dolina, oferują wystarczające możliwości noclegów i wyżywienia.

Opcje zakwaterowania i wyżywienia >>>

Dobrym miejscem do rozpoczęcia trasy może być Rużomberk, ale trasę można rozpocząć w dowolnym miejscu. Jeżeli wystartujesz z Rużomberka, wyjeżdżasz z miasta po drodze asfaltowej, obok pięknego kościółka, który bywa otwarty w sezonie letnim, kontynuujesz w kierunku na wieś Liptovská Štiavnica, którą zostawisz za plecami jadąc krótkim, ale stromym podjazdem. Następnie trasa posuwa się po drodze z płyt do wsi Liptovské Sliače, mały odpoczynek na drodze asfaltowej i kolejny podjazd po polnej drodze na wzgórze przed wsią Partizánska Ľupča. Z tej miejscowości kontynuujesz jazdę po drodze asfaltowej przez dolinę Ľupčianska dolina o równomiernym wzniesieniu, które jednak pod koniec będzie bardziej intensywne i zmienia się we wspinaczkę do wsi Železné, chociaż po drodze asfaltowej, wymaga wysiłku. Następuje długi zjazd, widoki na szczyty Niżnych Tatr, przejazd wzdłuż meandrów wodnych i zjazdem przejedziesz również najdłuższą wsią Liptowa – Liptovská Lúžna. Po równinie, drogą asfaltową, dojedziesz aż do wsi Liptovská Osada, skąd po polnej drodze kontynuujesz w kierunku na osadę Podsuchá, gdzie zaczyna się już asfaltowy szlak rowerowy, który prowadzi z powrotem na początek trasy w Rużomberku.

W Rużomberku można skorzystać z płatnych i bezpłatnych parkingów. Do miasta kursują regularne połączenia autobusowe i kolejowe.

Cestovný poriadok >>>

Usługi noclegowe i gastronomiczne można znaleźć bezpośrednio w Rużomberku i wsiach na trasie.

Opcje zakwaterowania i wyżywienia >>>

Nieustający podjazd od początku do końca. Trasa rozpoczyna się w dzielnicy Rużomberka Biely Potok i prowadzi drogą asfaltową do wsi Vlkolínec. Na początku podjazd jest bardzo równomierny, jednak im bliżej wsi Vlkolínec, tym jest bardziej stromo. Sto metrów za nią jest droga asfaltowa, następnie jej nachylenie dalej się zwiększa, a asfaltowe podłoże zastępuje glina, żwir i wiele luźnych skał. 90% rowerzystów będzie pchać rower przez ten odcinek. Po pokonaniu skalistego odcinka, czeka Cię już tylko krótka część drogi do celu tej trasy, a nagrodą będzie przepiękny widok. Jeżeli planujesz pokonać również najcięższy odcinek trasy i nie poddajesz się łatwo, zdecydowanie zalecamy rower górski.

Można skorzystać z bezpłatnego parkingu w dzielnicy Biely Potok.

Do dzielnicy Biely Potok regularnie kursuje autobusowa komunikacja miejska Rużomberka.

Miejsca noclegowe i punkty gastronomiczne można znaleźć zarówno w dzielnicy Biely Potok, jak i w samym Rużomberku.

W kilku miejscach wzdłuż szlaku znajdują się także ławeczki czy place zabaw, jest to po prostu idealne miejsce na niezakłóconą letnią zabawę na świeżym powietrzu. Ścieżka rowerowa prowadzi z dzielnicy Ondrašová, wokół mostu Palúčanskiego do mostu w Okoličnem. Na trasie znajdują się 2 wiaty rowerowe, a w przypadku nagłych problemów z rowerem przy Hotelu Lodenica znajduje się punkt serwisowy, gdzie masz bezpłatny dostęp do pompki i podstawowych narzędzi.

Można skorzystać z płatnych i bezpłatnych parkingów w Liptowskim Mikułaszu. Do Liptowskiego Mikułasza możesz dojechać bezpośrednim transportem kolejowym i autobusowym.

Rozkład jazdy>>>

Miejsca noclegowe i punkty gastronomiczne są dostępne w Liptowskim Mikułaszu.

Opcje zakwaterowania i wyżywienia >>> 

W wielu miejscach wzdłuż szlaku znajdują się także ławki i place zabaw dla dzieci, jednym słowem jest to idealne miejsce do niezakłóconej letniej zabawy na świeżym powietrzu. Ścieżka rowerowa prowadzi od dzielnicy Ondrašová, wokół mostu palúčanskiego do mostu w miejscowości Okolične. Na trasie znajdują się 2 wiaty rowerowe, a w razie potrzeby w pobliżu Hotelu Lodenica mieści się punkt serwisowy, w którym można bezpłatnie skorzystać z pompki i podstawowych narzędzi.

W Liptowskim Mikulaszu można korzystać z płatnych i bezpłatnych parkingów. Do Liptowskiego Mikulasza można dojechać bezpośrednimi połączeniami kolejowymi i autobusowymi.

Rozkład jazdy jest dostępny TUTAJ.

Zakwaterowanie i wyżywienie w Liptowskim Mikulaszu.

Znajdź i zarezerwuj zakwaterowanie TUTAJ

Trasa rozpoczyna się za dworcem kolejowym Liptowski Mikułasz na skrzyżowaniu z trasą niebieską, prowadzi przez ogródki działkowe, a następnie wznosi się do parku leśnego Háj-Nicovô. Na szczycie wzniesienia znajduje się skrzyżowanie rowerowych tras turystycznych, trasa zielona prowadzi dalej w lewo polną żwirową ścieżką  z pięknymi widokami, aż do wsi Smrečany. We wsi Smrečany krzyżuje się z trasą niebieską i zielona prowadzi już po drodze asfaltowej przez wieś Žiar aż do punktu wylot Doliny Żarskiej, gdzie trasa kończy się na skrzyżowaniu kilku rowerowych tras turystycznych.

Do Liptowskiego Mikułasza można dotrzeć bezpośrednim autobusem lub pociągiem z kierunku Żylina lub Poprad. Do dyspozycji jest również parking bezpośrednio przed dworcem kolejowym.

Cestovný poriadok >>>

W Liptowskim Mikułaszu znajduje się wiele hoteli i pensjonatów, które oferują możliwość noclegów. Inne możliwości noclegów, głównie na kwaterach prywatnych, można znaleźć w Dolinie Żarskiej.

W centrum miasta znajduje się wiele restauracji, które oferują kuchnię słowacką, włoską lub azjatycką. Do dyspozycji są również bary szybkiej obsługi.

Znajdź i zarezerwuj nocleg >>>

Trasę rozpoczynamy we wsi Kvačany na skrzyżowaniu z szeroką trasą rowerową Oravská cyklomagistrála. Następnie jedziemy do wsi Liptovské Matiašovce, skąd podążamy dalej dobrą leśną drogą i pomału zaczynamy podjazd do wsi Horný Liptov. Z trasy można podziwiać piękne widoki na Liptów oraz szczyty Tatr.

Stopniowo trasa zbliża się do wsi Bobrovec dokładnie do punktu Bobrovecká Vápenica, gdzie krzyżuje się z zieloną ścieżką rowerową i razem prowadzą do punktu Tokariny, skąd szeroka trasa rowerowa prowadzi w prawo i przy wejściu do doliny Jalovecká (słow. Dolina Jałowiecka) przecina potok i prowadzi dalej pod Tatry. Kolejnym przystankiem jest wylot Doliny Żarskiej, gdzie krzyżują się trzy oznaczone rowerowe trasy turystyczne.

Stopniowo jedziemy do punktu wylot Bystrá dolina skąd trasa prowadzi po leśnych drogach pod Tatry Zachodnie. Pod koniec dojeżdżamy aż do punktu Podbanské.

Na całej trasie znajdują się punkty noclegowe i gastronomiczne, w poszczególnych wsiach, jak Kvačany, Liptovské Matiašovce, Bobrovec, Jalovec, Žiar lub Podbanské. Można zatrzymać się w mniejszych hotelach, pensjonatach lub na kwaterach prywatnych. Usługi gastronomiczne zapewniają restauracje oraz bary.

Znajdź i zarezerwuj nocleg >>>

Wieś Bacúch jest idealną bazą wypadową do pieszych wędrówek, na przykład na grzbiet Tatr Niżnych. Podczas wędrówki można poznać okolicę, ponieważ wybudowano tu ścieżkę edukacyjną Bacúch – Vyšná Boca. Zawsze się mówiło – Bacuch, Boca od jednego ojca. Obie wsie historycznie łączy górnictwo i przełęcz górska Čertovica, przełęcz Bacúšské sedlo i Ramža. Jest to rodzaj symbolicznego połączenia Liptowa z regionem Horehronie.

Tę umiarkowanie wymagającą trasę można przejść niebieskim szlakiem w ciągu około 5,5 godziny. Ma 14 km długości i 690 m różnicy wysokości i prowadzi głównie przez las. Na szczycie przełęczy znajduje się łąka Ramža, na której znajduje się również schronisko turystyczne (1 260 m n.p.m.). Jest to miejsce zakwaterowania dla większości turystów, którzy przechodzą przez główny grzbiet Tatr Niżnych. Około 300 m na zachód od schroniska znajduje się również źródło wody pitnej.

Ścieżka edukacyjna jest samoobsługowa, na życzenie dostępny jest również przewodnik, prosta, dwukierunkowa, piesza i letnia. Jest umiarkowanie wymagająca. Na trasie znajduje się 5 infopaneli, które dostarczają informacji o miejscowości Bacúch, źródle Boženy Němcovej, miejscowości Podvrch, przełęczy Bacúšske sedlo i wsi Vyšná Boca. Poszczególne infopanele ścieżki edukacyjnej koncentrują się na przyrodzie i jej ochronie, historii i górnictwie. Częścią szlaku jest również wejście do kopalni, w której wydobywano miedź.

Zaparkować można w miejscowości Bacúch. Miejscowość jest bardzo dobrze skomunikowana z miejscowością Brezno. Można skorzystać z autobusu i pociągu. Z miejscowości Vyšná Boca możemy się dostać samochodem, ale także regularną linią autobusową do Liptowskiego Mikułasza lub miejscowości Liptovský Hrádok.

Wyżywienie i zakwaterowanie są dostępne w obu miejscowościach. Wzdłuż samej trasy znajduje się tylko schronisko Ramža, które zapewnia schronienie w nagłych wypadkach przy złej pogodzie.

Miastem Liptovský Hrádok jest Skałka. Niewymagająca trasa zabierze nas na szczyt. Skąd możemy zobaczyć całe miasto, rzekę Belę, ale także okolice Liptowskiego Hradku. Na szczycie wzgórza znajduje się podwójny krzyż, a pod Skałką znajduje się pomnik z tablicą pamiątkową poświęconą ofiarom I i II wojny światowej, mieszkańcom wsi Belánska dolina. Pomnik został zbudowany przez L. Polláka – rzeźbiarza akademickiego.

Parking jest dostępny tuż pod Skalką i jest bezpłatny. Regularne połączenia autobusowe z Liptowskim Hradokiem.

Możliwość wyżywienia i zakwaterowania w mieście Liptovský Hrádok lub Hotel Grand Castle Liptovský Hrádok znajduje się naprzeciwko Skalk.

Sidorovo (1099 m npm) jest znaczącym szczytem, ​​położonym nad Vlkolínec, w pobliżu górnej stacji kolejki linowej z Hrabova. Oferuje wspaniałe widoki na Tatry Niskie i Zachodnie oraz część Liptowa Wielkiej Fatry. Liczne klify nadają się doskonale na wycieczki z dziećmi, które można minizoo także na łąkach pod Sidorowem. Polecamy wizytę szczególnie jesienią przy stałej pogodzie z ładnymi kolorami jesiennych liści.
Możemy rozpocząć wędrówkę na Kalwarię Rużomberk, skąd będziemy wspinać się niebieskim szlakiem na łąki Vlkolínské. Drugą opcją jest przejazd kolejką linową z Hrabova z hotelu Hrabovo . Z górnej stacji wyciągu na łąki Vlkolínske docieramy do czerwonego szlaku. Jeśli masz czas, zalecamy krótki spacer do wieży widokowej Halina po lewej stronie, zakręt jest oznaczony natychmiast po opuszczeniu windy. Po drodze można odświeżyć hotel Malina. Dzieci i młodzież można również zaparkować w parku rowerowym Malinô Brdo. Z skrzyżowania Vlkolínske lúky możemy po kilku minutach przejść żółtym szlakiem, aby odwiedzić minizoo z placem zabaw. Szczyt Sidorova od skrzyżowania łąk Vlkolínske czeka na około godzinę wędrówki czerwonym szlakiem. Możemy albo wrócić, jak opisano powyżej, lub kontynuować wzdłuż czerwonego znaku w kierunku Rużomberku na Kalwarię. Trasa prowadzi w ładnym lesie sosnowym, a na ostatnim odcinku powyżej Kalwarii czeka nas wspaniały widok na panoramę Rużomberka, Gór Choczych i Tatr Zachodnich.

Bezpłatny parking znajduje się poniżej dolnej stacji kolejki linowej z Hrabova.

Kilka miejsc noclegowych i gastronomicznych znajduje się przy dolnej stacji kolejki linowej w Hrabovie. Możliwe jest również pozostanie i odświeżenie w hotelu Malina pod górną stacją kolejki linowej.

Schronisko Chata Magurka jest jednym z nowoczesnych schronisk o stosunkowo dużej liczbie łóżek, gdzie świadczone są wysokiej jakości usługi (sauna, beczka z zimną wodą lub restauracja). Dostępne jest także dla samochodów przyjeżdżających asfaltową drogą, która jest doskonałym miejscem na spacer, który zwieńczony zostanie wizytą w schronisku. Samo schronisko znajduje się w dawnej osadzie górniczej Magurka, które otacza przepiękna przyroda Tatr Niskich na końcu Doliny Lupczańskiej, pod szczytami Latiborskej hole (1648 m n.p.m.), Ďurkovej (1749 m n.p.m.) i Chabenca (1955 m n.p.m.). W osadzie możemy znaleźć także inne budynki mieszkalne i kościół.

Latem można w pełni skorzystać z trzech szlaków turystycznych – niebieskiego, żółtego i zielonego, które w Magurce wachlarzowo rozchodzą się na główną grań. Bardzo ładna jest trasa biegnąca także w przeciwnym kierunku szlakiem zielonym przez Železnô na Salatín, gdzie można podziwiać fascynujące widoki.

W dolinie nie ma oficjalnego parkingu. Parking jest dostępny tylko wzdłuż drogi w okolicy  Tajch, ale dostępna jest także komunikacja autobusowa bezpośrednio do punktu początkowego wędrówki.

Można zatrzymać się bezpośrednio w schronisku w standardowych pokojach dwuosobowych lub pięcioosobowych z dostawką lub w pokojach rodzinnych z dwoma oddzielnymi pokojami. Każdy pokój posiada łazienkę. Przekąski i jedzenie dostępne są również bezpośrednio w Chacie Magurka.

Schronisko Kamienna chata położone jest na głównym grzbiecie Tatr Niskich, tuż poniżej szczytu Chopok, na wysokości 1 985 m n.p.m., jest trzecim najwyżej położonym schroniskiem wysokogórskim w Słowacji (po Schronisku pod Rysami i Schronisku Téryego w Tatrach Wysokich). Schronisko znajduje się w dogodnej lokalizacji, dlatego jest częstym miejscem, które odwiedzają turyści podczas letniej turystyki, ale także zimą podczas szusowania na nartach w ośrodku narciarskim Jasna. Schronisko Kamienna chata pod Chopokiem świadczy usługi gastronomiczne, a także możliwość zakwaterowania w noclegowni dla 12 osób lub w 2 pokojach dwuosobowych. Schronisko zostało nowocześnie zrekonstruowane w 2017 roku i dlatego cieszy się coraz większym zainteresowaniem wśród turystów.

Do schroniska prowadzi szlak niebieski ze schroniska Mikulášská chata w ośrodku Jasna. Trasa wyprawy jest średnio trudna, a nawet trudna i trwa prawie 3 godziny. Większą część trasy można pokonać również kolejkami linowymi, które także latem kursują na Chopok.

Bezpłatny parking jest dostępny w miejscowości Dolina Demianowska lub w ośrodku Jasná. Dojechać można także autobusem miejskim z Liptowskiego Mikulasza.

Miejscowość Dolina Demianowska i ośrodek Jasna oferują szeroki wybór noclegów i usług gastronomicznych. Zaplecze zapewnia także Schronisko Kamienna chata.

Schronisko Chata pod Náružím (Červenec) rozpościera się na łonie pięknej scenerii Tatr Zachodnich, gdzie otaczają go szczyty Babka, Malá i Veľká kopa, Ostrý, Sivý vrch. Trasa do schroniska rozpoczyna się na początku Doliny Bobrowieckiej, a konkretnie w ośrodku Bobrovecká vápenica, gdzie znajduje się bezpłatny parking. Trasa prowadzi niebieskim szlakiem wzdłuż kalwarii po dukcie leśnym przez skrzyżowanie, szlakiem Pod Babkami, a następnie leśną drogą aż do schroniska Chata pod Náružím.

Najpiękniejsza, ale wymagająca pod względem fizycznym droga dojazdowa prowadzi szlakiem niebieskim z Bobroveckiej vápenice. W lesie nieoznakowany szlak skręca przez „Białe studnie”, następnie między turnią Sokola i Mnícha (trudniejszy odcinek zabezpieczony łańcuchami) i łączy się z główną drogą dojazdową w Niżnym Czerwieńcu (15 min. do schroniska). Polecamy tę wyprawę tylko w towarzystwie doświadczonego przewodnika.

Bezpłatny parking o wystarczającej liczbie miejsc znajduje się bezpośrednio w punkcie początkowym trasy, w lokalizacji Bobrovecká vápenica. Przystanek autobusowy oddalony jest około 2,5 km spacerem od Bobroveckej vápenice na skrzyżowaniu z miejscowością Jalovec, gdzie można dostać się komunikacją miejską z Liptowskiego Mikulasza.

W schronisku Chata pod Náružím można skorzystać z usług gastronomicznych i zakwaterować się. W pobliżu punktu początkowego trasy znajduje się Hotel górski Mních. Po drodze z Jalovca można odwiedzić Bacówkę Pastierska. Ponadto są tutaj wyznaczone miejsca do biwakowania.

Vavrišovo jest to wieś położona niedaleko miasteczka Liptovský Hrádok, blisko od zjazdu z autostrady D1. Wieś należy do najpiękniejszych w regionie, a to dzięki unikalnym stodołom, rzadkim dzięki swojej wyjątkowej architekturze, która uzupełnia krajobraz. Właśnie w ich pobliżu wyrosło również Muzeum Bitwy pod Wsią Vavrišove, które zostało wybudowane na pamiątkę bitwy, która odbyła się na terenie wsi w sierpniu 1709 r. w ramach powstań Franciszka II  Rakoczego pomiędzy powstańczymi kurucami i jednostkami żołnierzy cesarskich. Wioska Vavrišovo została spalona podczas bitwy. Częścią muzeum jest również wieża widokowa, z której roztacza się wyjątkowy widok na wioskę, Tatry Zachodnie i Niżne Tatry, szczyty Krywań i Dziumber, jak również na wspomniane stodoły.

Parking jest bezpłatny i znajduje się przy muzeum. Regularne połączenia autobusowe do wioski odchodzą z miasteczka Liptovský Hrádok.

Rozkład jazdy autobusów >>>

W wiosce Vavrišovo lub w pobliskim miasteczku Liptovský Hrádok znajdują się punkty gastronomiczne i miejsca noclegowe.

Znajdź i zarezerwuj zakwaterowanie >>>

Bezpłatny parking z wystarczającą ilością miejsc znajduje się przy ośrodku narciarskim Žiarce. Połączenia autobusowe są zorganizowane przez transport publiczny z Litowskiego Mikułasza do wioski Pavčina Lehota.

Rozkład jazdy autobusów >>>

Noclegi są do dyspozycji w wiosce Pavčina lehota, ale również w pobliskiej Dolinie Demianowskiej. Podobnie jest z punktami gastronomicznymi, które można znaleźć w bezpośredniej okolicy, reprezentują przyzwoity poziom.

Znajdź i zarezerwuj zakwaterowanie >>>

Zaparkować można bezpośrednio w ujściu Doliny Kwaczańskiej. Parking jest płatny. Do wsi Kwaczany odchodzą regularnie połączenia autobusowe z Liptowskiego Mikułasza.

Rozkład jazdy autobusów >>>

We wsi Kwaczany można skorzystać z noclegów i punktów gastronomicznych. Na parkingu w ujściu doliny znajduje się bufet.

Znajdź i zarezerwuj zakwaterowanie >>>

Punkt widokowy Svätojánska rozhľadňa wznosi się nad miejscowością Liptovský Ján i oferuje widok na całą miejscowość i szeroką okolicę. Wieża widokowa jest cała z drewna, kształt i użyte materiały zostały zainspirowane tradycyjną architektura słowacką. Znajduje się w miejscu o nazwie Stráne, nad cmentarzem, pod szczytem Kameničná (829 m n.p.m.).

Można do niego dojść bezpośrednio z miejscowości lub terenu przy źródle termalny Teplica (mostkiem przez potok Štiavnica). Do punktu widokowego prowadzi łatwa przygotowana ścieżka, która odchodzi od najbliższej drogi w pobliżu cmentarza, gdzie można zaparkować, ale na określonych zasadach. Trasa nie jest trudna, o umiarkowanym wzniesieniu. Dlatego nadaje się dla dzieci i seniorów.

Bezpłatny parking jest możliwy w miejscowości Liptovský Ján. Przy punkcie wypadowym ścieżki prowadzącej w stronę punktu widokowego parking jest ograniczony, tylko na niewiele samochodów. Regularny transport autobusowy jest dostępny na trasie Liptowski Mikułasz – miejscowość Liptovský Ján.

Rozkład jazdy autobusów >>>

Wyżywienie i noclegi oferują okoliczne hotele, pensjonaty i restauracje. Miejscowość Liptovský Ján oferuje wiele dobrych punktów usługowych. Również obok terenu termalnego źródła Teplica znajduje się bufet.

Znajdź i zarezerwuj zakwaterowanie >>>

Wieża widokowa na wzgórzu Sušava to 16-metrowy punkt widokowy, z którego można zobaczyć pasma górskie takie jak Rohacze, Choczańskie Wierchy i Mała Fatra, a także Magurę Orawską i Babią Horę ponad wierzchołkami drzew.

Trasa ze względu na swoją trudność jest łatwa do pokonania nawet dla mniejszych dzieci. Na punkt widokowy można dotrzeć po około półgodzinnym spacerze po pokonaniu 160 m wspinaczki. Jeśli na wejście wybierzemy dłuższą trasę, która okrąża wzgórze od prawej strony, możemy liczyć na 45 minut. Droga powrotna prowadzi w dół, więc jest kilka minut szybciej. Początek wspinaczki krótszą trasą często prowadzi do błotnistej wagi pomostowej spowodowanej wyrębem. Jeśli przed podróżą padał deszcz, na wejście wybierz dłuższą trasę wokół wzgórza.

Parking jest dostępny bezpłatnie. Do Liptowskiego Mikulasza istnieje regularne połączenie autobusowe.

Wyżywienie i zakwaterowanie jest możliwe w miejscowości Veľké Borové.

Można zaparkować bezpośrednio w ujściu Doliny Kwaczańskiej. Parking jest płatny.

Do wsi Kwaczany odchodzą regularnie połączenia autobusowe z Liptowskiego Mikułasza.

Rozkład jazdy autobusów >>>

We wsi Kwaczany można skorzystać z noclegów i punktów gastronomicznych. Na parkingu w ujściu doliny znajduje się bufet.

Znajdź i zarezerwuj zakwaterowanie >>>

Punkt widokowy Ostredok znajduje się tylko kilka minut piechotą od parkingu, w miejscu o nazwie Biela púť, w ośrodku narciarskim Jasná – Niżne Tatry. Punkt wypadowy i znak wskazujący drogę widać już z parkingu. Z głównej drogi należy skręcić przy krzyżu i iść dalej żółtym szlakiem prowadzącym nietrudną trasą turystyczną. Wieża widokowa została zbudowana niedawno i oferuje turystom widok na Chopok i panoramę Niżnych Tatr oraz na ośrodek narciarski. Pod punktem widokowym jest miejsce na piknik, stół i ławki.

Ścieżka turystyczna prowadzi dalej do symbolicznego cmentarza ku pamięci ofiar Niżnych Tatr i dalej aż do Demianowskiej Jaskini Wolności. W kapliczce na symbolicznym cmentarzu umieszczone są tabliczki z nazwiskami osób, które zgineły w Niżnych Tatrach. Znajduje się tam również grupa rzeźb „piety górskiej”, która symbolizuje żal matki po stracie dziecka.  Wewnątrz cmentarza znajduje się godło słowackie i dzwon, który odlali artyści z Liptowskiego Mikułasza, jak również monumentalny, sześciometrowy, drewniany krzyż, który wyrzeźbił rzeźbiarz ze wsi Krywań.

Bezpłatny parking żwirowy wzdłuż drogi jest położony bezpośrednio przy punkcie wypadowym, przy punkcie widokowym. Punkt wypadowy i znak wskazujący drogę widać już z parkingu.

Rozkład jazdy autobusów >>>

Posiłki i zakwaterowanie są dostępne w pobliskich hotelach, restauracjach lub w formie bufetu. Demänovská dolina resp. Ośrodek Jasná Niskie Tatry oferuje szeroki zakres usług przez cały rok.

Znajdź i zarezerwuj zakwaterowanie >>>

Doliny Prosiecka i Kwaczańska (słow. Prosiecka dolina, Kvačianska dolina) są jednymi z najczęściej odwiedzanych letnich lokalizacji turystycznych w Liptowie. Ze względu na nietrudny dostęp są szczególnie popularne wśród rodzin z dziećmi. Oprócz młynów Oblazy, wodospadu lub drewnianych wież widokowych, szlak turystyczny w tym obszarze uzupełnia ścieżka edukacyjna. Ma aż 12 przystanków, przy każdym znajduje się tablica z interesującymi informacjami z geografii, biologii lub historii dotyczących tej wspaniałej lokalizacji.

Na początku Doliny Prosieckiej i Doliny Kwaczańskiej znajdują się płatne parkingi. Wielkość parkingów jest wystarczająca w obu przypadkach, w miejscowości Kvačany parking jest asfaltowany.

Połączenia autobusowe są dostępne z Liptowskiego Mikułasza do miejscowości Prosiek i Kvačany. Rozkład jazdy jest dostępny tutaj.

Podstawowe usługi (artykuły spożywcze, punkty gastronomiczne) są zapewnione w obu miejscowościach, uzupełnione o bufet na parkingu w początkowym/końcowym punkcie trasy, na końcu miejscowości Prosiek. W przybliżeniu w połowie trasy leży miejscowość Veľké Borové, gdzie znajduje się miejscowa karczma z ofertą posiłków. W miejscowości Kvačany od 2006 roku działa lokalny browar rzemieślniczy z restauracją.

Nocleg jest możliwy w kwaterach prywatnych, domkach i chatach lub w kilku mniejszych pensjonatach w miejscowości Prosiek, Kvačany lub na trasie, w miejscowości Veľké Borové.

Znajdź i zarezerwuj zakwaterowanie – TUTAJ.

Dolina Raczkowa należy do często odwiedzanych dolin Liptowa. Zaiteresowaniem turystów cieszy się dzięki Muzeum Wsi Liptowskiej, które znajduje się bezpośrednio na początku doliny, przy głównej drodze. Można tu również zaparkować. Powyżej, w dolinie, znajduje się popularny kamping ATC kamp i kilka pensjonatów. Dominującym elementem Raczkowej Doliny jest jednak Starorobociański Wierch o wysokości 2173 m n.p.m. Wyjście na ten szczyt jest bardzo popularne, głównie ze względu na jego różnorodność i przepiękne widoki na cały region, jak również na wyjątkowe Raczkowe Stawy, wzdłuż których prowadzi ścieżka. Wycieczka po części zatacza koło, dlatego że pod Starorobociańskim Wierchem można wybrać stronę podejścia. Wycieczkę można dopełnić wizytą w Bystrej. Ten dodatek przedłuży wycieczkę tylko o krótki czas.

Najbiższy przystanek znajduje się w miejscowości Przybylina.

Rozkład jazdy jest dostępny TUTAJ.

W dolinie znajduje się wiele pensjonatów i hoteli, jak również wspomniany kamping ATC kemp.

Znajdź i zarezerwuj zakwaterowanie TUTAJ

Bezpłatny parking znajduje się w miejscowości Nižná Boca. W punkcie wypadowym trasy znajduje się również przystanek autobusowy. Połączenie jest możliwe z miasteczka Liptovský Hrádok.

Rozkład jazdy autobusów >>>

W samym schronisku przewidziano nocleg dla 10 – 15 osób. W godzinach otwarcia punktu widokowego, można tutaj również zjeść posiłek.  Obiekt nie oferuje wyżywienia. Wyżywienie i noclegi w okolicy punktu widokowego można znaleźć w miejscowościach Nižná Boca i Vyšná Boca oraz w miejscowości Malužiná.

Znajdź i zarezerwuj zakwaterowanie >>>

Ostredok jest uznawany za najwyższy szczyt Wielkiej Fatry. Wyjście na szczyt jest możliwe z miejscowości Liptovské Revúce, dokładnie z części Vyšná Revúca. Istnieje kilka możliwości wyjścia, my doradzamy kombinację tras, przez szczyty Ploská i Chyžky, a z powrotem przez dolinę Zelená dolina. Ta trasa jest różnorodna, oferuje wyjątkowe widoki na okolicę, ale również przyjemny spacer przez las. Sama trasa ma umiarkowaną różnicę wysokości, dlatego nie należy do najtrudniejszych, ale jest stosunkowo długa, zabiera cały dzień.

Zaparkować można w miejscowości Liptovské Revúce. Miejscowość posiada regularne połączenia autobusowe z Rużomberkiem.

Rozkład jazdy jest dostępny TUTAJ.

Przenocować można w prywatnych miejscach noclegowych w miejscowości Liptovské Revúce. Na samej trasie znajduje się tylko małe schronisko na nocleg awaryjny. Dostępność do punktów gastronomicznych jest ograniczona, dlatego doradzamy zabranie wystarczającej ilości prowiantu.

Znajdź i zarezerwuj zakwaterowanie TUTAJ

W tym miejscu znajduje się bezpłatny parking o wystarczającej ilości miejsc.

Rozkład jazdy jest dostępny TUTAJ.

W punkcie wypadowym znajduje się górski hotel Mních. Na trasie znajduje się już wspomniane schronisko Chata pod Náružím.

Znajdź i zarezerwuj zakwaterowanie TUTAJ

Wejście na Wielki Chocz jest interesujące, dlatego, że można się dostać na ten szczyt z wielu miejsc wypadowych. Wyjście jest możliwe z miejscowości takich, jak: Valaská Dubová, Lúčky, Jasenová oraz Vyšný Kubín. Wycieczkę można również rozpocząć w miejscowości Likavka, charakterystycznej wsi koło Rużomberka. Ta trasa jest urozmaicona tym, że prowadzi obok Zamku Likawa, zabytku historycznego, wartego odwiedzenia. Trasa jest dość zróżnicowana, prowadzi górskimi ścieżkami i łąkami. Trudniejsze jest końcowe wyjście na sam szczyt. Zejście zostało zaplanowane do miejscowości Lúčky, gdzie znajduje się znane uzdrowisko, park wodny Aqua Vital Park z wodą termalną i centrum wellness, jak również atrakcyjny wodospad. Wybrana trasa posiada dostęp do połączeń transportu publicznego.

Miejscowość Likavka znajduje się obok dworca kolejowego w Rużomberku, dokąd dojeżdża również autobus z miejscowości Lúčky. W obu miejscowościach jest wystarczająca ilość miejsc parkingowych. Dobrą opcją są również dwa samochody, przy czym jeden należy zaparkować w miejscowości Lúčky, a drugim dojechać do miejscowości Likavka.

Rozkład jazdy jest dostępny TUTAJ.

Na samej trasie nie ma punktów gastronomicznych, zjeść posiłek można dopiero w miejscowości Lúčky, w razie potrzeby są tu również dwa miejsca noclegowe. Jest tu noclegownia awaryjna „Hotel Choč“ oraz schronienie w miejscowości Žimerová.

Znajdź i zarezerwuj zakwaterowanie TUTAJ

W dolinie Čutkovská dolina znajduje się chata oferująca tradycyjną kuchnię słowacką, zjeść posiłek można również w punktach rozmieszczonych w ośrodku narciarskim.

Znajdź i zarezerwuj zakwaterowanie TUTAJ

Nietrudna trasa mająca swój początek przy dolnej stacji kolei linowej ośrodka Malinô Brdo zwanego również Hrabovo. W okolicy znajdują się bardzo dobre miejsca do parkowania, jak również punkty gastronomiczne. Znajduje się tutaj również park linowy Tarzánia oraz zbiornik wodny z możliwością pływania łódką. Trasa rozpoczyna się żółtym szlakiem, który prowadzi do miejscowej Kalwarii i dalej do znanego miejsca Vlkolínske lúky, gdzie rozciągają się widoki na majestatyczne formacje skalne i otaczające masywy górskie. Stopniowe wzniesienie prowadzi nas do klejnotu całego regionu, miejsca objętego ochroną UNESCO – miejscowości Vlkolínec. Ta historyczna okolica jest popularnym miejscem dla turystów z całego świata. Tą samą trasą wracamy aż do parkingu w ośrodku Hrabovo.

W Hrabowskiej Dolinie można wygodnie i bezpłatnie zaparkować na parkingu tuż obok stacji wsiadania do kolejki linowej. Wędrówka z Hrabova przez Kalwarię, Vlkolínske lúky do Vlkolínec (720 m n.p.m.) zajmuje około 1,5 godziny. Przyjemny spacer możesz ułatwić sobie kolejką linową, co pozwoli Ci zaoszczędzić godzinę jazdy. Z Vlkolíneca można dojechać ponownie tą drogą (kolejką linową lub pieszo przez Vlkolínske luky i Kalvárię) lub w drugą stronę przez Trlenská dolina do Bielego Potoku.

Linia transportu publicznego nr 5 kursuje do Hrabova od dworca autobusowego/kolejowego i stacji kolejowej Rybárpole w Ružomberku. Przystanek linii zlokalizowany jest bezpośrednio przy parkingu głównym, gdzie znajduje się również punkt początkowy trasy.
Możliwości parkowania wystarczą także na bezpłatnym parkingu przy dolnej stacji kolejki linowej Malinô Brdo lub na parkingu dolnym, gdzie znajduje się drugi przystanek autobusowy.

Można przenocować zarówno w dolinie Hrabovská dolina, jak i w ośrodku Malinô Brdo, które znajduje się mniej więcej po środku trasy, jak również w drewnianych chatkach w miejscowości Vlkolínec. We wszystkich tych trzech miejscach można się również pokrzepić i zjeść posiłek.

Znajdź i zarezerwuj zakwaterowanie TUTAJ

Schronisko Żarskie to jedyne schronisko wysokogórskie w Tatrach Zachodnich – w środkowej części Doliny Żarskiej. Jest bardzo często odwiedzane przez turystów, gdyż jest doskonałą bazą wypadową na różne wyprawy w rejonie Baníkova i Baranca. Jest także  bardzo atrakcyjna dla rodzin z dziećmi, seniorów czy mniej sprawnych turystów, ale także rowerzystów. Trasa do Doliny Żarskiej zaczyna się u ujścia doliny, gdzie istnieje możliwość parkowania za opłatą. Cała trasa prowadzi drogą asfaltową, ale istnieje możliwość skręcenia na stary szlak turystyczny przez las. Przyjemną, płynną wspinaczkę uzupełnia jaskinia Sztolnia Niedźwiedzia, atrakcyjna zwłaszcza dla dzieci.

Parkowanie jest możliwe bezpośrednio u ujścia Doliny Żarskiej na płatnym parkingu. Zakwaterowani goście mogą wjechać własnym samochodem aż pod schronisko i zaparkować pojazd na parkingu.

Dobry dojazd zapewnia także lokalny autobus z Liptowskiego Mikulasza. Końcowy przystanek autobusowy znajduje się około 400m od początku trasy.

Na początku trasy znajduje się Schronisko Kožiar, gdzie można zjeść przekąskę lub posiłek. Schronisko Żarskie zapewni także odpowiednie zaplecze.

Liptovská Anna, kościół – Janosikowy Stół (Czerenowa Skała) – zbocze Czerenowej – przełęcz Równie – dolina Liptowskiej Anny

Samochód zaparkowałem na końcu wsi w pobliżu drewnianej dzwonnicy, która okazała się ruinami starego XIII-wiecznego kościoła, który spłonął w 1805 roku. Najpierw skręcamy w ostatnią uliczkę we wsi, ale mapa jest w tym przypadku zwodnicza, bo droga kończy się beznadziejnie przy bramie, za którą właściciel w towarzystwie szczekających psów zaczyna na mnie krzyczeć — najwyraźniej po raz setny tłumaczy komuś, że właściwa trasa znajduje się wyżej na zboczu, trzeba tylko wejść nieco głębiej w dolinę.

Stromymi ścieżkami do Janosikowego Stołu (Jánošíkov stôl)

Tym razem z prawidłowej trasy na przesiece wchodzimy na niepozorną ścieżkę wiodącą pod górę, dla pewności sprawdzam mapę i podążamy nią. Po nocnej ulewie gliniasta nawierzchnia jest nieco śliska. Po chwili z prawej dołącza kolejna ścieżka i ku mojemu zaskoczeniu na drzewie pojawia się oznaczenie czerwonego szlaku. Nie wiem, gdzie zaczyna się ten szlak, ale to wyjaśnia, dlaczego trasa jest tak dobrze wydeptana. Trzeba dodać, że zbocze jest dość strome. Przez drzewa od czasu do czasu widać Liptovską Marę, podejście jest męczące, ale sprawia mi ogromną przyjemność, bo las pachnie nocnym deszczem, zieleń zapiera dech w piersiach – w końcu jesteśmy na Liptowie w połowie lipca!
Mozolnie wchodzimy pod górę, mijamy spore usypisko, a nad nami pojawia się duża skalna ściana. Oglądam ją, ale nigdzie nie widzę haków ani kotew, chyba tu naprawdę nikt się nie wspina. Powyżej pojawia się krzyż oraz rozgrzana skała, która rzeczywiście przypomina stół lub bardzo wygodną ławkę, idealną na piknik. Na skale namalowany jest koniec czerwonego szlaku, ale nigdzie nie ma żadnego drogowskazu. Wyjadając zapasy jedzenia z plecaka, prześladuje mnie myśl o niepozornej ścieżce, która przed skrętem na skalny taras prowadziła dalej w masyw Czerenowej. Nie podoba mi się jednak pomysł schodzenia tą samą ścieżką, a z drugiej strony mam ochotę na większą improwizację. Na mapie cyfrowej znajduję nieoznakowaną, ale wyraźną ścieżkę, która biegnie zboczem wzgórza i tylko nieznacznie przecina poziomice.

Szlak łowiecki pod Czerenową i Łomy (Lomnô)

Gdzieś nad Wielkim Choczem zagrzmi, bo według prognozy pogody od czasu do czasu mogą pojawić się ulewy i burze, ale ta nas ominie. Z przełęczy za skałą idę skromną ścieżką. Początkowo pnie się stromo, więc mam wątpliwości, ale potem zmienia kierunek w lewo i faktycznie podąża za linią poziomic. Mapa nie kłamała. Ścieżka jest jak z najśmielszych marzeń turysty!

Nie jestem do końca pewien, jak powstała ta dróżka, zakładam, że służyła myśliwym lub leśniczym już w dawnych czasach. W niektórych miejscach ścieżka musiała być stworzona przy pomocy kilofa i łopaty, w innych jest całkiem niepozorna, stworzona jedynie przez stopy wędrowców, porośnięta soczystą trawą. Trasa pnie się miarowo w górę zbocza, ale nachylenie jest w większości przyjemne, a dzika przyroda przyprawia mnie o przyjemne dreszcze.

Kilka odcinków biegnie bezpośrednio nad skalnymi ścianami, więc przejście wymaga pewnego wyczucia. Raczej nie zabrałbym tu małych dzieci, przepaście pod naszymi stopami momentami zapierają dech w piersiach. Gwiżdżę, śpiewam, bo to idealne miejsce na spotkanie z misiem. Według szefa jednego z parków narodowych (eksperta od niedźwiedzi), lubią one przebywać na szlakach łowieckich, ponieważ pozwalają im poruszać się z minimalną stratą energii, a zwierzęta nie są tu tak niepokojone jak na oznakowanych szlakach turystycznych. Tropy w błocie należą wyłącznie do jelenia, ale wolę nie ryzykować i szczególnie tam, gdzie nie widzę, co jest za rogiem, głośno zaznaczam swoją obecność. Od czasu do czasu sprawdzam postęp na mapie i okazuje się, że idziemy całkiem przyzwoicie. W pewnym momencie przez drzewa za sąsiednim grzbietem widzimy Wielki Chocz. Gdzieniegdzie nawierzchnia wąskiej ścieżki to glina, innym razem iglaki, korzenie, często trawa, a od czasu do czasu żwir. Gdy jesteśmy poniżej szczytu Łomów, drzewa rozstępują się i spoglądamy na wyrąb, który odsłania imponujący amfiteatr zakończenia Doliny Liptowskiej Anny. Chmury są tuż nad granią, przez którą prowadzi zielony szlak.

Biblijny deszcz

Przedzieramy się przez porębę, ale tutaj teren jest najbardziej zdradliwy. Podszyt sięga powyżej kolan, a miejscami nawet po pachy, wysoka trawa skrywa gałęzie, skały i inne nierówności terenu. Szukamy ścieżki, która miejscami zanika, ale nieco dalej widzę wyraźną linię, która doprowadzi nas do przełęczy Równie (Sedlo Rovné) między Łomami a Heliaszem (Heliaš). Do tej pory szliśmy głównie na północ, tutaj kierunek zmienia się na zachód, a niebo wygląda jak w dzień sądu ostatecznego. Robi się ciemno, nadchodzi ściana deszczu, zrzucamy plecaki i zakładamy odzież wodoodporną. Zgodnie z oczekiwaniami łączymy się z zielonym szlakiem i w normalnych warunkach podążalibyśmy nim do samochodu przez Prawnacz (Pravnáč), ale w strugach deszczu szukamy najkrótszej drogi do doliny.

Leśna droga zamienia się w rzekę mętnej wody, ale ulewa ostatecznie nie trwa nawet pół godziny. W najwęższym miejscu droga jest wycięta w skale, spływają po niej wodne kaskady. Z mokrych rzeczy zaczynają wydobywać się kłęby pary. Fioletowe odchody niedźwiedzia na drodze dowodzą, że ostrożność była na miejscu; jagody są w jego menu.

Wkrótce świat znów skąpany jest w letnim słońcu, jakby cała ulewa była snem, po niej pozostało już tylko pachnące powietrze. Spoglądam na zbocze Czerenowej i zdaję sobie sprawę, że nasza trasa prowadziła nad białymi skałami, które wznoszą się w wielu miejscach na stromym zboczu. Jeszcze kilka godzin temu nie miałem pojęcia o istnieniu niesamowitej ścieżki wzdłuż zbocza góry, tylko przez jakiś dziwny zbieg okoliczności mieliśmy okazję zapoznać się z tym zupełnie nieznanym zakątkiem, a to wszystko w towarzystwie niezapomnianej przyrody Liptowa. Z pewnością takich ukrytych skarbów, niepozornych i nieoznakowanych ścieżek jest tu więcej, mam nadzieję, że przyjdzie nam jeszcze jakąś odkryć (www.hiking.sk).

Punkt wyjścia: 49.150079, 19.467067

W miejscowości znajdują się bezpłatne parkingi.

Pociągiem lub autobusem do Liptowskiego Mikulasza, a następnie autobusem z Liptowskiego Mikulasza do miejscowości Liptovská Anna – rozkład jazdy.

W miejscowości Liptovská Anna znajduje się tylko kilka mniejszych obiektów noclegowych (kwatery prywatne), które oferują zakwaterowanie. Polecamy zakwaterowanie w okolicznych miejscowościach, takich jak Bobrovník, Liptovská Sielnica, Potok lub Bešeňová. Zarówno latem, jak i zimą w okolicznych miejscowościach można skorzystać z oferty gastronomicznej hotelowych restauracji, pensjonatów lub kolib.

Znajdź i zarezerwuj nocleg – TUTAJ

Samochód zostawiamy w centrum miejscowości na parkingu przy kościele. Stamtąd idziemy asfaltową drogą, czeka nas około 20 minut do termalnego jeziorka. Droga jest ładna, po lewej stronie za domami widać Wielki Chocz. Droga jest, ku mojemu zdziwieniu, dość ruchliwa, jeśli chodzi o ruch drogowy. Jeziorko termalne jest chyba dość popularne. Na wąskiej drodze stoi sporo samochodów, a nawet kamper.

Jedziemy dalej ładną doliną wzdłuż potoku, pod wysokimi iglakami. Powoli rozglądamy się za skrętem w prawo. Zwiodła nas leśna droga, dwie minuty później odkrywam łąkę ze szlakiem, ale to jeszcze nie to. Wracamy na asfalt i wkrótce skręcamy w prawo za żółtym szlakiem. Wita nas leśny ciągnik, a za nim niesamowicie rozjeżdżona i błotnista droga. Widzę ścieżkę w lesie po mojej prawej stronie, ale nie mam ochoty wspinać się po kłodach i skakać przez strumień, więc podążamy dalej, myśląc, że zobaczymy, dokąd prowadzi szlak.

Ścieżka nadal wije się wzdłuż drogi, więc szybko na nią wchodzimy, ale czasami znika, więc przedzieramy się przez krzaki i wracamy na ścieżkę, a potem znowu na drogę. Jakby tego było mało, dopadły nas jakieś robale, szybko je zabijam, ale i tak zdążyły mnie pogryźć.

Błota stopniowo ubywa, w końcu podążamy tylko leśną drogą z głębokimi koleinami. Po około 40 minutach widzimy trawiastą przełęcz. Jest tu pięknie i od razu robi się cieplej na duszy. Po prawej widzę nasze wzgórze, przechodzimy przez łąkę do jego podnóża i w cieniu urządzamy sobie mały piknik na leśnej ścieżce. Widok na Sielnicką horę jest wspaniały. Przed nami jeszcze ostatnie podejście do zamku. Ścieżka przez zagajnik jest stroma. Pod szczytem spotykamy czeską parę idącą tym samym szlakiem.

Wkrótce widzę pierwszą ścianę zamku i jesteśmy w najwyższym punkcie naszej wędrówki. Teren zamku jest piękny. Chociaż nie zachowało się zbyt wiele murów. Z tablicy pamiątkowej dowiadujemy się, że pierwsza wzmianka o istnieniu warowni pochodzi z 1262 roku. Jej atutem pod względem obronnym była trudna dostępność. Zamek był chroniony przez strome zbocza od strony południowej i zachodniej, natomiast północna i wschodnia część była chroniona przez ciągnące się urwisko skalne Sestrče. Zamek miał kilku właścicieli, ostatnim był liptowski i orawski żupan Peter Komorovský. Był on również jednym z przywódców powstania przeciwko królowi Maciejowi Korwinowi. Król zachował władzę, a wojska królewskie w odwecie zburzyły niemal całkowicie zamek w 1471 roku.

Po spacerze przez cały zamek zajmiemy najwyższe miejsce w cieniu pod niewielkim drzewem iglastym. Wieje tu wiatr i roztacza się wspaniały widok na Liptowską Marę i Prawnacz (Pravnáč).

Przez długi czas jesteśmy tu sami, co mnie dziwi, jest wprawdzie środek tygodnia, ale wakacje. Wkrótce jednak pojawiają się inni turyści, którzy robią nam zdjęcie, a w drodze na dół napotykamy kolejne osiem osób. Przechodzimy jeszcze przez trzy komnaty w poszukiwaniu skrytki geocachingowej, a następnie niechętnie zaczynamy schodzić.

Tuż pod drabiną odbywa się wycinka, są traktory i kolejka linowa, na szczęście nie widzimy żadnych większych miejsc wyrębu i nie muszę ponownie odpowiadać na pytania, dlaczego panowie wycinają ładne drzewa i robią błoto. Schodzimy w dół po zboczu, po zejściu z najbardziej stromego wzgórza jesteśmy trochę zdezorientowani, nie wiemy, czy w prawo, czy w lewo. W lewo, teraz podążamy jednocześnie za żółtym i czerwonym szlakiem. Doprowadzą nas one do przełęczy pod Kráľovą. Stąd idziemy dalej przez dużą łąkę. Ta część wędrówki jest bardzo piękna.

Nad stawem zatrzymamy się na około pół godziny. Jest tu sporo ludzi, ale wszyscy się tu zmieszczą. Woda jest dość płytka i przyjemnie ciepła.

Wędrówkę oceniam na dobrą, szkoda tylko, że leśna droga została zniszczona przez wycinkę. Osobom idącym naszym śladem polecam równoległy szlak leśny, a leśnicy może pomyśleliby o turystach przy zwożeniu drewna szlakiem turystycznym, zwłaszcza w tak turystycznym regionie. (www.hiking.sk)

Lokalizacja początkowa: 49.125907, 19.414413

W miejscowości znajdują się bezpłatne parkingi.

Pociągiem lub autobusem do Rużomberku, a następnie autobusem z Rużomberku do miejscowości Kalameny

W Kalamenach lub pobliskiej miejscowości Lúčky znajduje się kilka obiektów noclegowych, które oferują zakwaterowanie. Wyżywienie oferowane jest zarówno latem, jak i zimą, w hotelowych restauracjach lub barach z przekąskami.

Widok panoramiczny ze szczytu Poludnica (1549 m n.p.m.) jest niezapomniany, cały Liptów widać jak na dłoni, a przy tym nie jest to w ogóle trudna wycieczka. Wycieczka rozpoczyna się i kończy w tym samym miejscu, czyli w miejscowości Liptovský Ján na parkingu, ewentualnie na przystanku autobusowym przed hotelem Hotel Ďumbier, gdzie swój początek ma zielony szlak.

Trasa prawie zaraz na początku prowadzi stromo w górę dwoma trasami narciarskimi miejscowego ośrodka narciarskiego, na ich szczycie wynurzają się pierwsze widoki na Liptów, dalej trasa prowadzi aż do przełączy Rakytovica, skąd prowadzi stromą ścieżką żółtym szlakiem w kierunku szczytu Predná Poludnica. Trasa jest różnorodna, urozmaicona przez panoramiczne widoki na Liptów, jak również formacje skalne znajdujące się na całej trasie. Dalsze szybkie wejście prowadzi obok jaskini, w której zgodnie z tablicą pamiątkową, od jesieni 1944 r. ukrywało się około 40 Żydów ze Słowacji i Polski.

Wszyscy przeżyli dzięki mieszkańcom miejscowości Závažná Poruba, którzy pomagali im ryzykując własne życie. Wyłania się szczyt Predná Poludnica ze wspaniałymi widokami panoramicznymi na zbiornik wodny Liptovská Mara i Tatry Zachodnie, skąd jest już tylko kawałek na sam szczyt Poludnica (1549 m n.p.m.). Z powrotem wrócisz tą samą trasą, ewentualnie można ją wydłużyć idąc niebieskim szlakiem w kierunku uzdrowiska i stąd zielonym szlakiem z powrotem do przełęczy Rakytovica.

Przystanek autobusowy znajduje się bezpośrednio w początkowym/końcowym punkcie trasy. Można tam dojechać połączeniem autobusowym z Liptowskiego Mikułasza do miejscowości Liptovský Ján. Jest tu wystarczająca ilości miejsc parkingowych. Są one bezpłatne

Rozkład jazdy jest dostępny TUTAJ.

Bezpośrednio na trasie nie ma żadnego schroniska, ani noclegowni, które oferowałyby nocleg lub gdzie można by zjeść posiłek Jednak bezpośrednio na parkingu w początkowym/końcowym punkcie trasy znajduje się zarówno bufet, jak i restauracja – tradycyjna gospoda, która oferuje lokalne specjalności i noclegi.

W całej miejscowości Liptovský Ján znajduje się szeroki wybór miejsc noclegowych, które przez cały rok oferują noclegi we wszystkich kategoriach, jak również usługi restauracyjne.

Znajdź i zarezerwuj zakwaterowanie TUTAJ

Historia wody to nowoczesny szlak przygodowy zaprojektowany specjalnie dla rodzin z dziećmi. Znajduje się w dolnej części Doliny Demianowskiej i na całej długości przebiega przez koryto rzeczki Demänovka. Zwiedzający za pośrednictwem tablic edukacyjnych i przystanków poznają ciekawe informacje na temat żywiołu wody i jego przyrodniczego znaczenia. Ponadto mogą ładować akumulatory na miejscach wyznaczonych do odpoczynku.

Ścieżka ma 4 kilometry długości i nie jest wymagająca. Cały szlak podzielony jest na dwie części pod względem możliwości dostępu i atrakcyjności. Pierwsza część prowadzi z hotelu Bystrina (przystanek autobusowy) do hotelu Chopok, gdzie trasa płynnie przechodzi na drugą stronę strumienia przez drewniany most. Ta część trasy jest bardziej atrakcyjna i prowadzi z Hotelu Chopok koło Demianowskiej Jaskini Wolności do najczęściej odwiedzanej jaskini słowackiej, Demianowskiej Jaskini Wolności.

Dolina Demianowska jest połączona z Liptowskim Mikułaszem regularnym połączeniem autobusowym, które jest stosunkowo dobrze dostosowane do potrzeb turystów. Punkt wypadowy wycieczki oraz punkt końcowy trasy znajdują się bezpośrednio na przystanku autobusowym. Przy punkcie początkowym znajduje się oficjalny parking, parking jest bezpłatny i odznacza się wystarczającą liczbą miejsc.

Na samej trasie można zjeść posiłek zaraz na początku ścieżki edukacyjnej w hotelu Bystrina, Tri studničky lub Chopok, lub podczas wspinaczki ścieżką dydaktyczną w restauracji Riverside.

W całej Dolinie Demianowskiej znajduje się najszerszy wybór obiektów noclegowych i zaplecza gastronomicznego w regionie Liptów.

Schronisko gen. Milana Rastislava Štefánika pod Dziumbierom należy do jednego z najpopularniejszych w całych Tatrach Niskich. Od Dziumbiera, najwyższego szczytu tego pasma górskiego, znajduje się w odległości godzinnego spaceru. Zostało wybudowane w 1928 roku i słusznie uważa się go za najbardziej zasłużone dla rozwoju turystyki w Tatrach Niskich. Schronisko zapewnia zakwaterowanie i usługi gastronomiczne, a jednocześnie jest strategicznym miejscem, gdzie można odpocząć i zaczerpnąć nowych sił do wędrówek po parku narodowym. W pobliżu schroniska znajduje się słynna jaskinia Martwych Nietoperzy, która jest dostępna dla turystów.

Trasa ta nie jest wymagająca, a turyści mogą wyjechać kolejką linową z ośrodka Jasná aż na skrzyżowanie pod Chopokiem. „Štefánička” jest oddalona spod Chopoka niespełna 2 godziny marszu, dlatego też mogą z niej skorzystać także rodziny z dziećmi. Do schroniska można dostać się także idąc szlakiem wysokogórskim przez Tatry Niskie, wchodząc na szczyty Dziumbier lub Chopok, ale także z Horehronia, a więc południowej strony Tatr Niskich.

Bezpłatny parking jest dostępny w miejscowości Dolina Demianowska lub w ośrodku Jasná. Dojechać można także autobusem miejskim z Liptowskiego Mikulasza.

Miejscowość Dolina Demianowska i ośrodek Jasna oferują szeroki wybór noclegów i usług gastronomicznych. Zaplecze zapewnia także Schronisko M.R. Štefánika.

Miłym urozmaiceniem trasy turystycznej prowadzącej z doliny Račková dolina na szczyt Tatr Zachodnich – Klin jest ścieżka dydaktyczna skupiona na Pasterskim Regionie. Na szlaku znajdziemy 5 tablic informacyjnych z informacjami i zdjęciami na temat kultury pasterskiej i historii pasterstwa, które zaprowadzą nas do najwyżej położonej koliby na Słowacji. Odbudowa zadaszenia przed kolibą i wystawa fotografii umieszczonych we wnętrzach koliby przybliża życie baców i pasterzy owiec, ich działania w dziedzinie kultury duchowej i folkloru.

Trasa rozpoczyna się u ujścia Doliny Wąskiej (słow. Úzka dolina), biegnie wzdłuż historycznego zbiornika wodnego, prowadzi starą drogą pasterską przez punkty Nižná lúka, Sigoť, Prostredné, a kończy na końcu doliny Račková dolina przy kolibie Pod Klinom. Szlak nie należy do najprostszych, ale rozpościerające się widoki na podnóże Tatr Zachodnich są warte wysiłku.

Możliwości parkowania są bezpłatne, ale ograniczone. Lokalizacja przed ujściem Doliny Wąskiej nie jest wyposażona w oficjalne parkingi. Postoje pojazdów są niezorganizowane, zwłaszcza wzdłuż drogi wokół punktu początkowego. Oficjalny płatny parking znajduje się kilka kilometrów niżej przy Muzeum Wsi Liptowskiej.

Autobus kursuje z Liptowskiego Mikułasza do Muzeum Wsi Liptowskiej w Pribylinie lub do wsi Pribylina. Dla turystów, którzy wybiorą się na tę wyprawę autobusem, trasa jest dłuższa o 7 km zielonym szlakiem Skansen Pribylina – ujście Doliny Wąskiej.

Na trasie nie znajduje się żadne schronisko górskie. Zakwaterowanie w nagłych wypadkach jest możliwe w chacie Koliba pod Klinom. Na początku trasy i w jej pobliżu znajduje się kilka górskich hoteli i pensjonatów (Górski Hotel Akedemik, Chata Orešnica, …), gdzie można spożyć posiłek typu restauracyjnego, a także autocamping. Zaplecze zapewnia również infrastruktura gminy Pribylina.

Liptowski Gródek (Liptovský Hrádok), ulica Hradná, przed szkołą leśną – pomnik rannego dzika (1), Dovalovo – kościół katolicki z domami liptowskich murarzy na górnym końcu (2), stamtąd idziemy wzdłuż kaplicy nad Dovalovem (3) po drodze polno-leśnej do Červeného kúta (4). Następnie krótki odcinek wzdłuż drogi I./18 do Štróblovej vili (5) i spojrzenie na Mašiansky głaz. Droga powrotna prowadzi przez Liptovską Porúbkę (6) do Liptowskiego Gródka (7).

(1) Liptowski Gródek – Pomnik rannego dzika

Pomnik rannego dzika z 1902 roku pochodzi z warsztatu znanego rzeźbiarza Alojza Štróbla, urodzonego w dzisiejszej Kráľovej Lehocie, dawnej osadzie będącej częścią Liptowskiego Gródka. Oryginalna rzeźba została pierwotnie umieszczona w pobliżu Štróblovej vili w Kráľovej Lehocie, skąd została później przeniesiona do parku angielskiego przed szkołą leśną im. Jozefa Dekréta Matejovie, gdzie znajduje się do dziś. W 2011 r. miasto Liptowski Gródek włączyło ją do grona ważnych zabytków.

(2) Dovalovo – kościół katolicki

Ulicą Hradną, mijając zamek i dwór z jeziorem na pierwszym planie, dotrzemy do części miasta nazywanej Dovalovo, gdzie znajduje się wczesnogotycki kościół rzymskokatolicki św. Marcina z drugiej połowy XIII wieku, z murem obronnym z XVII wieku.

DOVALOVO – DOMY LIPTOWSKICH MURARZY W górnym końcu wsi, po prawej stronie drogi wzdłuż oznakowanej ścieżki rowerowej, można podziwiać sztukę murarską słynnych liptowskich murarzy, którzy zasłynęli z budowy Pesztu (dzisiejszego Budapesztu). Najsłynniejszym z nich był niewątpliwie Ján Nepomuk Bobuľa, w jego domu można się zatrzymać po drodze.

(3) Kaplica nad Dovalovem

Wchodząc po pochyłym wzgórzu dotrzemy do najpiękniejszego miejsca w Dovalovie – kaplicy, z której roztacza się wspaniały widok na szeroką okolicę z tatrzańskimi szczytami w tle. Według tradycji kaplica została zbudowana po tragicznym wydarzeniu, które miało tu miejsce w 1692 roku (podczas burzy zginął pasterz i jego woły).

(4) Červený kút

Podążając leśną ścieżką, po zielonym szlaku rowerowym, dotrzesz do miejsca nazwanego Červený kút, gdzie możesz odpocząć i zregenerować siły, aby odkryć inne atrakcje trasy.

(5) Štróblova vila – Kráľová Lehota

Alojz Štróbl był najbardziej znanym węgierskim rzeźbiarzem w XIX wieku. Chociaż pracował na Węgrzech, jego myśli wciąż wracały na Liptów. W 1891 r. kupił dom rodzinny w miejscowości Kráľová Lehota, który zaadaptował na swoją rodzinną siedzibę. Swoją rodzinną chatę przekształcił w kopię zamku Vajdahunyad, rezydencję króla Macieja Korwina w Siedmiogrodzie. W maju 1906 r. stan surowy budynku z wieżą był już ukończony. Budynki dla służby i gospodarstwa domowego powstały w 1907 roku. Artysta miał swoją pracownię na parterze wieży, nad nią na pierwszym piętrze znajdowała się pracownia malarska jego siostry Zofii. Jeśli przejdziesz przez most i zaraz za nim skręcisz w prawo, dotrzesz do lewego brzegu Wagu. W odległości około 2 km znajduje się Mašiansky głaz. Jest to wyjątkowa formacja kamienna – przypominająca pozostałość tarasu rzecznego, który powstał jako wyspa rzeczna. Głaz ma 20 metrów wysokości i jest wpisany na listę pomników przyrody.

(6) Liptovská Porúbka

Po pokonaniu około 6 km asfaltową drogą prowadzącą pod górę dotrzesz do miejscowości Liptovská Porúbka. Trasa rowerowa jest oznaczona kolorem czerwonym. Okolice miejscowości oferują wiele atrakcji przyrodniczych. Większość obszaru należy do terytorium Parku Narodowego Niżne Tatry i jego otuliny. Częścią przysiółka jest Rezerwat Przyrody Ohnište. Interesująca jest również wędrówka na szczyt Slemä (1513,7 m n.p.m.). Podczas II wojny światowej na szczycie rozbił się samolot transportowy, a cała załoga zginęła. Przy szczątkach samolotu znajduje się pamiątkowy nagrobek i tablica z nazwiskami ofiar. Szlak turystyczny prowadzi również obok dwóch bunkrów partyzanckich z czasów II wojny światowej.

(7) Liptowski Gródek – Plac Františka Wisnera

Znów jesteś w domu, w mieście, z którego wyruszyłeś w swoją rowerową podróż. Już sam widok fontanny na środku placu orzeźwi Cię, nie wspominając o możliwości skorzystania z letnich ogródków.

Punkt wyjścia: 49.040797; 19.728577

W Liptowskim Gródku znajdują się zarówno płatne, jak i bezpłatne parkingi.

Pociągiem lub autobusem można dojechać do Liptowskiego Gródka, a następnie autobusem z Liptowskiego Gródka do okolicznych miejscowości. Trasę najlepiej pokonać na rowerze lub pieszo.

W Liptowskim Gródku znajduje się kilka obiektów noclegowych, które oferują zakwaterowanie. Latem i zimą można zjeść posiłek w hotelowych restauracjach lub barach z przekąskami.