Lokalizacja Haj-Nicovô jest popularna ze względu na piękno przyrody, duże możliwości uprawiania sportów i historię wojska. Niepowtarzalne widoki z jego szczytu na krajobraz okolicznych gór, zbiornik wodny Liptovská Mara i miasto należą do emocjonalnie silnych przeżyć. W przeszłości po stokach Hája zjeżdżali pierwsi narciarze z Liptowskiego Mikułasza, tutaj zbudowano pierwszą skocznię narciarską na Liptowie, odbywały się tu także bale szkolne i majówki. Háj służył również jako pastwisko do hodowli bydła, a od lat 50. ubiegłego wieku został zalesiony do obecnej postaci.

Ścieżka edukacyjna z placem zabaw koncentruje się na ochronie przyrody i ciekawostkach przyrody miejscowości Háj-Nicovô, która od 1996 roku jest klasyfikowana jako obszar chroniony o powierzchni 7,6 ha. Szczyt HÁJA (748 m n.p.m.) jest jednym z najpiękniejszych i najłatwiej dostępnych punktów widokowych Liptowa. Oferuje panoramiczne widoki na unikalny tatrzański krajobraz.

Trasę można rozpocząć pod parkiem Háj-Nicovô tuż za przejazdem kolejowym, gdzie znajdują się pierwsze tablice informacyjne o parku leśnym i utraconym Morzu Liptowskim. Morze powstało około 45 milionów lat temu, a w starożytności pływały tu rekiny, co udowodniły odkrycia. Po nieco trudniejszym podejściu do punktu Háj-Nicovô jego goście spacerują po dawnym „dnie głębokiego morza”.

Możliwości parkowania na początku trasy są ograniczone, wystarczająca ilość miejsc parkingowych jest dostępna na bezpłatnym parkingu i na końcu trasy. Bezpośrednie połączenie autobusowe w miejscowości nie istnieje, ale początek ścieżki edukacyjnej znajduje się zaledwie kilka minut spacerem od przystanku Stop Shop w komunikacji miejskiej Liptowski Mikułasz lub z centrum miasta.

Nie ma możliwości posiłku i noclegu na samej trasie. Jednak obiekty noclegowe i gastronomiczne są dostępne w centrum Liptowskiego Mikułasza.

Ścieżka edukacyjna składa się z 5 tras, które prowadzą przez obszar o niezwykłych walorach kulturowych i przyrodniczych. Całkowita długość wszystkich tras wynosi 12 km i zawiera 15 tablic informacyjnych. Poszczególne przystanki ukazują cenne przyrodnicze i kulturowe zabytki okolicy i oferują turystom ciekawe informacje na temat przyrody ożywionej i nieożywionej, a także o harmonijnym współistnieniu człowieka i przyrody w tym surowym, ale pięknym regionie.

Vlkolínec to osada podgórska, która jako obszar ochrony architektury ludowej i doskonale zachowany kompleks osadniczy, składający się z typowych budynków zrębowych charakterystycznego typu środkowoeuropejskiego, w roku 1993 została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. W jej otoczeniu powstały ścieżki edukacyjne dopełniające kolorytu całemu obszarowi pod szczytem Sidorovo.

Parkingi są ogólnie dostępne, niezależnie od tego, gdzie wejdzie się na ścieżkę edukacyjną (Ružomberok, Biely Potok, Vlkolínec). Można także zaparkować bezpośrednio w Vlkolíncu, ale tylko za opłatą.

Wyżywienie jest możliwe w ogrodzie Galerii Sztuki Ludowej w Vlkolíncu. Oczywiście jest też możliwe w Rużomberku. W Vlkolíncu w turystycznym sezonie letnim jest otwarty również sklep.

Można zatrzymać się w kilku drewnianych domach w Vlkolíncu lub w okolicach miejscowości Biely Potok na początku trasy.

Ścieżka edukacyjna Zlatnica, która prowadzi między miejscowościami Nižná Boca i Vyšná Boca. Szlak działa od 2004 r. i składa się z 11 przystanków z tablicami informacyjnymi na trasie 8 km. Koncentruje się na historii górnictwa i kulturze okolicy, jest dostępny przez cały rok i można na nim spacerować pieszo lub przejechać go rowerem. Na 11 przystankach można przeczytać o historii górnictwa, lokalnych atrakcjach i przyrodzie. Ścieżka edukacyjna Zlatnica przebiega przez miejscowości Pod Oleškovou, V Kiari, V Kúte, Geplovô, Ochimstál, Pri mlyne, przy źródle mineralnym Kyselka, bacówce i kościołach ewangelickich we wsiach Vyšná i Nižná Boca.

Jeśli szukasz możliwości łatwej wycieczki z dziećmi, ścieżka edukacyjna będzie dla Ciebie idealnym wyborem. Godna uwagi jest również wspomniana miejscowość Nižná Boca, a szczególnie wieża widokowa Krajčov vrch, z której z wysokości około 1000 metrów nad poziomem morza rozpościera się widok na miejscowość.

Możliwości parkowania są ograniczone, bezpłatny parking jest możliwy tylko na lokalnych drogach we wsiach Nižná i Vyšná Boca. Do obu kursuje również regularny transport autobusowy z miejscowości Liptovský Hrádok czy Liptowskiego Mikułasza.

We wsiach Nižná i Vyšná Boca znajduje się kilka mniejszych obiektów noclegowych i gastronomicznych, a inne obiekty noclegowe i gastronomiczne są oferowane w regionie Čertovica. Odświeżenie zapewnia źródło – Kyselka.

Demianowska Jaskinia Lodowa jest jednym z unikalnych zjawisk przyrodniczych, których na świecie jest tylko kilka. Jej piękno każdego roku podziwiają tysiące turystów z całego świata. Do tej naturalnej atrakcji prowadzi serpentynowa ścieżka o długości około 750 metrów, posiadająca tablice informacyjne, tworzące ścieżkę edukacyjną. Tablice zostały stworzone i obsługiwane przez Zarząd Jaskiń Słowackich, dlatego tematycznie skupiają się na lokalnych atrakcjach przyrodniczych (zbiorowiska leśne, fauna czy system jaskiń). Teksty na tablicach edukacyjnych są w języku słowackim, angielskim i niemieckim.

Liniowa, samoobsługowa ścieżka dydaktyczna o tematyce przyrodniczej i chronionej, położona jest w atrakcyjnym obszarze turystycznym i stanowi odpowiedni wkład w edukację ekologiczną społeczeństwa. Trasa jest zbudowana na serpentynowej ścieżce dojazdowej do jaskini, jej poziom trudności jest od łatwej do średnio trudnej i można nią przejść z parkingu samodzielnie w ciągu pół godziny do trzech kwadransów.

Dolina Demänovská połączona jest z Liptowskim Mikulaszem regularną linią autobusową, która jest stosunkowo dobrze dopasowana do potrzeb turystów. Punkt początkowy trasy znajduje się tuż obok przystanku autobusowego. W miejscu początkowym znajduje się również oficjalny parking, parking jest płatny w letnim sezonie turystycznym i posiada wystarczającą ilość miejsc.

Na samej trasie można coś zjeść w hotelach lub w restauracji Riverside na samym początku ścieżki dydaktycznej. Cała Dolina Demianowska oferuje bogatą bazę noclegową i gastronomiczną w regionie Liptowa.

Ścieżka edukacyjna dopełnia bardzo popularną trasę do schroniska w Dolinie Żarskiej (słow. Žiarska dolina). Składa się z 15 tablic, które zapewniają turystom informacje na temat lokalnej historii, fauny i flory oraz o lokalnym sporcie. Ścieżka obejmuje również miejsca odpoczynku z ławkami i zadaszeniami na wypadek złej pogody.

Pierwszy przystanek znajduje się u ujścia Doliny Żarskiej w pobliżu Bani, a na poszczególnych panelach znajdują się trzy obszary tematyczne (Dolina Żarska, wieś Žiar – krótka historia, mieszkańcy miejscowości Žiar w wojnach). Drugi przystanek znajduje się przy trzecim moście, a pozostałe dwa pod szczytem Hladký i regionie Mláky, gdzie ścieżka przecina oryginalną starą drogę do schroniska Žiarska chata. Obszary tematyczne fauny, flory, potoku Smrečianka, góry, lawiny, hodowla owiec – pasterstwo. Ostatni przystanek znajduje się w pobliżu schroniska Žiarska chata i zawiera obszary tematyczne – stara Žiarska chata i historia narciarstwa zjazdowego. Tekstom, które są w języku słowackim i angielskim, towarzyszą zdjęcia.

Dolina Żiarska jest jedną z najczęściej odwiedzanych dolin w Tatrach Zachodnich. Charakteryzuje się naturalnym pięknem i łatwym dostępem, jest oddalona zaledwie 12 km od centrum Liptowa – miasta Liptowski Mikułasz. Zamknięcie doliny tworzą masywne szczyty i grzbiety. Odwiedzający dolinę, turyści, uczestnicy wycieczek rodzinnych i szkolnych docenią informacje, które dostarczają im na łonie tatrzańskiej przyrody zdjęcia i teksty na panelach ścieżki edukacyjnej.

Parking jest płatny, znajduje się zaraz na początku trasy u ujścia Doliny Żiarskiej. W pobliżu znajduje się przystanek autobusowy, który kursuje na trasie z Liptowskiego Mikułasza.

Wyżywienie i zakwaterowanie są dostępne na początku trasy w ramach lokalnej infrastruktury, a także na końcu trasy w samym schronisku Žiarska chata.

.

Demianowska Jaskinia Wolności (słow. Demänovská jaskyňa slobody) jest jedną z najczęściej odwiedzanych atrakcji przyrodniczych w całym regionie. Odwiedza ją corocznie tysiące turystów z kraju i zagranicy. Jaskinia znajduje się w przybliżeniu pośrodku doliny Demianowskiej, a do wejścia do jaskini można dotrzeć około 500-metrową ścieżką o charakterze serpentyny od głównej drogi.

Trasa ta jest nietrudna, jest oznakowana niebieskim kolorem i jest uzupełniona ścieżką edukacyjną z sześcioma panelami informacyjnymi zawierającymi ciekawostki przyrodnicze o podziemnych formacjach krasowych i Narodowym Rezerwacie Przyrody Dolina Demianowska, przygotowanym dla gości przez ekspertów Słowackiego Zarządu Jaskiń. Przedstawiają pochodzenie i podstawowe cechy zjawisk krasowych, ekspansję krasu i udostępnione jaskinie na Słowacji, a także walory przyrodnicze, odkrycie i dostęp do Demianowskiej Jaskini Wolności.

Prosta, samoobsługowa ścieżka przyrodnicza o charakterze przyrodniczym i ochrony przyrody znajduje się w atrakcyjnym regionie turystycznym i odpowiednio przyczynia się do edukacji ekologicznej społeczeństwa. Od parkingu można ją przejść samodzielnie się edukując w mniej niż pół godziny.

Dolina Demianowska jest połączona z Liptowskim Mikułaszem regularnym połączeniem autobusowym, które jest stosunkowo dobrze dostosowane do potrzeb turystów. Początek trasy znajduje się bezpośrednio na przystanku autobusowym. Przy punkcie początkowym znajduje się oficjalny parking, parking jest bezpłatny i odznacza się wystarczającą liczbą miejsc.

Na samej trasie można zjeść posiłek w hotelach lub w restauracji Riverside zaraz na początku ścieżki edukacyjnej. W całej Dolinie Demianowskiej znajduje się najszerszy wybór obiektów noclegowych i zaplecza gastronomicznego w regionie Liptów.

Trasa rozpoczyna się w miejscowości Váhodná, prowadzi obok amfiteatru do stawów rybnych. Pod torami można przejść na ścieżkę leśną, która przez chwilę biegnie wzdłuż torów kolejowych, po czym skręca w lewo i zaczyna się lekko wznosić. Następnie mijamy ambony, na których można wieczorem posiedzieć, a przy odrobinie szczęścia, cierpliwości i wystarczającej ilości czasu, można zobaczyć zwierzynę leśną. Trasa zaczyna się coraz bardziej wznosić, wije się przez las aż do drogi asfaltowej, gdzie należy skręcić w lewo i dalej wchodzić aż do zbiornika wodnego. Jako nagrodę otrzymamy wspaniały widok na cały Liptów, w oddali widać po lewej stronie od Tatr Niskich Góry Choczańskie, a po prawej stronie Tatry Zachodnie i Tatry Wysokie.

Można skorzystać z parkingu w miejscowości Východná. Istnieją również bezpośrednie połączenia autobusowe i kolejowe z tą miejscowością.

Można skorzystać z zakwaterowania i wyżywienia w miejscowości Východná.

Miastem Liptovský Hrádok jest Skałka. Niewymagająca trasa zabierze nas na szczyt. Skąd możemy zobaczyć całe miasto, rzekę Belę, ale także okolice Liptowskiego Hradku. Na szczycie wzgórza znajduje się podwójny krzyż, a pod Skałką znajduje się pomnik z tablicą pamiątkową poświęconą ofiarom I i II wojny światowej, mieszkańcom wsi Belánska dolina. Pomnik został zbudowany przez L. Polláka – rzeźbiarza akademickiego.

Parking jest dostępny tuż pod Skalką i jest bezpłatny. Regularne połączenia autobusowe z Liptowskim Hradokiem.

Możliwość wyżywienia i zakwaterowania w mieście Liptovský Hrádok lub Hotel Grand Castle Liptovský Hrádok znajduje się naprzeciwko Skalk.

Schronisko Chata Magurka jest jednym z nowoczesnych schronisk o stosunkowo dużej liczbie łóżek, gdzie świadczone są wysokiej jakości usługi (sauna, beczka z zimną wodą lub restauracja). Dostępne jest także dla samochodów przyjeżdżających asfaltową drogą, która jest doskonałym miejscem na spacer, który zwieńczony zostanie wizytą w schronisku. Samo schronisko znajduje się w dawnej osadzie górniczej Magurka, które otacza przepiękna przyroda Tatr Niskich na końcu Doliny Lupczańskiej, pod szczytami Latiborskej hole (1648 m n.p.m.), Ďurkovej (1749 m n.p.m.) i Chabenca (1955 m n.p.m.). W osadzie możemy znaleźć także inne budynki mieszkalne i kościół.

Latem można w pełni skorzystać z trzech szlaków turystycznych – niebieskiego, żółtego i zielonego, które w Magurce wachlarzowo rozchodzą się na główną grań. Bardzo ładna jest trasa biegnąca także w przeciwnym kierunku szlakiem zielonym przez Železnô na Salatín, gdzie można podziwiać fascynujące widoki.

W dolinie nie ma oficjalnego parkingu. Parking jest dostępny tylko wzdłuż drogi w okolicy  Tajch, ale dostępna jest także komunikacja autobusowa bezpośrednio do punktu początkowego wędrówki.

Można zatrzymać się bezpośrednio w schronisku w standardowych pokojach dwuosobowych lub pięcioosobowych z dostawką lub w pokojach rodzinnych z dwoma oddzielnymi pokojami. Każdy pokój posiada łazienkę. Przekąski i jedzenie dostępne są również bezpośrednio w Chacie Magurka.

Schronisko Chata pod Náružím (Červenec) rozpościera się na łonie pięknej scenerii Tatr Zachodnich, gdzie otaczają go szczyty Babka, Malá i Veľká kopa, Ostrý, Sivý vrch. Trasa do schroniska rozpoczyna się na początku Doliny Bobrowieckiej, a konkretnie w ośrodku Bobrovecká vápenica, gdzie znajduje się bezpłatny parking. Trasa prowadzi niebieskim szlakiem wzdłuż kalwarii po dukcie leśnym przez skrzyżowanie, szlakiem Pod Babkami, a następnie leśną drogą aż do schroniska Chata pod Náružím.

Najpiękniejsza, ale wymagająca pod względem fizycznym droga dojazdowa prowadzi szlakiem niebieskim z Bobroveckiej vápenice. W lesie nieoznakowany szlak skręca przez „Białe studnie”, następnie między turnią Sokola i Mnícha (trudniejszy odcinek zabezpieczony łańcuchami) i łączy się z główną drogą dojazdową w Niżnym Czerwieńcu (15 min. do schroniska). Polecamy tę wyprawę tylko w towarzystwie doświadczonego przewodnika.

Bezpłatny parking o wystarczającej liczbie miejsc znajduje się bezpośrednio w punkcie początkowym trasy, w lokalizacji Bobrovecká vápenica. Przystanek autobusowy oddalony jest około 2,5 km spacerem od Bobroveckej vápenice na skrzyżowaniu z miejscowością Jalovec, gdzie można dostać się komunikacją miejską z Liptowskiego Mikulasza.

W schronisku Chata pod Náružím można skorzystać z usług gastronomicznych i zakwaterować się. W pobliżu punktu początkowego trasy znajduje się Hotel górski Mních. Po drodze z Jalovca można odwiedzić Bacówkę Pastierska. Ponadto są tutaj wyznaczone miejsca do biwakowania.

Vavrišovo jest to wieś położona niedaleko miasteczka Liptovský Hrádok, blisko od zjazdu z autostrady D1. Wieś należy do najpiękniejszych w regionie, a to dzięki unikalnym stodołom, rzadkim dzięki swojej wyjątkowej architekturze, która uzupełnia krajobraz. Właśnie w ich pobliżu wyrosło również Muzeum Bitwy pod Wsią Vavrišove, które zostało wybudowane na pamiątkę bitwy, która odbyła się na terenie wsi w sierpniu 1709 r. w ramach powstań Franciszka II  Rakoczego pomiędzy powstańczymi kurucami i jednostkami żołnierzy cesarskich. Wioska Vavrišovo została spalona podczas bitwy. Częścią muzeum jest również wieża widokowa, z której roztacza się wyjątkowy widok na wioskę, Tatry Zachodnie i Niżne Tatry, szczyty Krywań i Dziumber, jak również na wspomniane stodoły.

Parking jest bezpłatny i znajduje się przy muzeum. Regularne połączenia autobusowe do wioski odchodzą z miasteczka Liptovský Hrádok.

Rozkład jazdy autobusów >>>

W wiosce Vavrišovo lub w pobliskim miasteczku Liptovský Hrádok znajdują się punkty gastronomiczne i miejsca noclegowe.

Znajdź i zarezerwuj zakwaterowanie >>>

Bezpłatny parking z wystarczającą ilością miejsc znajduje się przy ośrodku narciarskim Žiarce. Połączenia autobusowe są zorganizowane przez transport publiczny z Litowskiego Mikułasza do wioski Pavčina Lehota.

Rozkład jazdy autobusów >>>

Noclegi są do dyspozycji w wiosce Pavčina lehota, ale również w pobliskiej Dolinie Demianowskiej. Podobnie jest z punktami gastronomicznymi, które można znaleźć w bezpośredniej okolicy, reprezentują przyzwoity poziom.

Znajdź i zarezerwuj zakwaterowanie >>>

Punkt widokowy Svätojánska rozhľadňa wznosi się nad miejscowością Liptovský Ján i oferuje widok na całą miejscowość i szeroką okolicę. Wieża widokowa jest cała z drewna, kształt i użyte materiały zostały zainspirowane tradycyjną architektura słowacką. Znajduje się w miejscu o nazwie Stráne, nad cmentarzem, pod szczytem Kameničná (829 m n.p.m.).

Można do niego dojść bezpośrednio z miejscowości lub terenu przy źródle termalny Teplica (mostkiem przez potok Štiavnica). Do punktu widokowego prowadzi łatwa przygotowana ścieżka, która odchodzi od najbliższej drogi w pobliżu cmentarza, gdzie można zaparkować, ale na określonych zasadach. Trasa nie jest trudna, o umiarkowanym wzniesieniu. Dlatego nadaje się dla dzieci i seniorów.

Bezpłatny parking jest możliwy w miejscowości Liptovský Ján. Przy punkcie wypadowym ścieżki prowadzącej w stronę punktu widokowego parking jest ograniczony, tylko na niewiele samochodów. Regularny transport autobusowy jest dostępny na trasie Liptowski Mikułasz – miejscowość Liptovský Ján.

Rozkład jazdy autobusów >>>

Wyżywienie i noclegi oferują okoliczne hotele, pensjonaty i restauracje. Miejscowość Liptovský Ján oferuje wiele dobrych punktów usługowych. Również obok terenu termalnego źródła Teplica znajduje się bufet.

Znajdź i zarezerwuj zakwaterowanie >>>

Wieża widokowa na wzgórzu Sušava to 16-metrowy punkt widokowy, z którego można zobaczyć pasma górskie takie jak Rohacze, Choczańskie Wierchy i Mała Fatra, a także Magurę Orawską i Babią Horę ponad wierzchołkami drzew.

Trasa ze względu na swoją trudność jest łatwa do pokonania nawet dla mniejszych dzieci. Na punkt widokowy można dotrzeć po około półgodzinnym spacerze po pokonaniu 160 m wspinaczki. Jeśli na wejście wybierzemy dłuższą trasę, która okrąża wzgórze od prawej strony, możemy liczyć na 45 minut. Droga powrotna prowadzi w dół, więc jest kilka minut szybciej. Początek wspinaczki krótszą trasą często prowadzi do błotnistej wagi pomostowej spowodowanej wyrębem. Jeśli przed podróżą padał deszcz, na wejście wybierz dłuższą trasę wokół wzgórza.

Parking jest dostępny bezpłatnie. Do Liptowskiego Mikulasza istnieje regularne połączenie autobusowe.

Wyżywienie i zakwaterowanie jest możliwe w miejscowości Veľké Borové.

Można zaparkować bezpośrednio w ujściu Doliny Kwaczańskiej. Parking jest płatny.

Do wsi Kwaczany odchodzą regularnie połączenia autobusowe z Liptowskiego Mikułasza.

Rozkład jazdy autobusów >>>

We wsi Kwaczany można skorzystać z noclegów i punktów gastronomicznych. Na parkingu w ujściu doliny znajduje się bufet.

Znajdź i zarezerwuj zakwaterowanie >>>

Punkt widokowy Ostredok znajduje się tylko kilka minut piechotą od parkingu, w miejscu o nazwie Biela púť, w ośrodku narciarskim Jasná – Niżne Tatry. Punkt wypadowy i znak wskazujący drogę widać już z parkingu. Z głównej drogi należy skręcić przy krzyżu i iść dalej żółtym szlakiem prowadzącym nietrudną trasą turystyczną. Wieża widokowa została zbudowana niedawno i oferuje turystom widok na Chopok i panoramę Niżnych Tatr oraz na ośrodek narciarski. Pod punktem widokowym jest miejsce na piknik, stół i ławki.

Ścieżka turystyczna prowadzi dalej do symbolicznego cmentarza ku pamięci ofiar Niżnych Tatr i dalej aż do Demianowskiej Jaskini Wolności. W kapliczce na symbolicznym cmentarzu umieszczone są tabliczki z nazwiskami osób, które zgineły w Niżnych Tatrach. Znajduje się tam również grupa rzeźb „piety górskiej”, która symbolizuje żal matki po stracie dziecka.  Wewnątrz cmentarza znajduje się godło słowackie i dzwon, który odlali artyści z Liptowskiego Mikułasza, jak również monumentalny, sześciometrowy, drewniany krzyż, który wyrzeźbił rzeźbiarz ze wsi Krywań.

Bezpłatny parking żwirowy wzdłuż drogi jest położony bezpośrednio przy punkcie wypadowym, przy punkcie widokowym. Punkt wypadowy i znak wskazujący drogę widać już z parkingu.

Rozkład jazdy autobusów >>>

Posiłki i zakwaterowanie są dostępne w pobliskich hotelach, restauracjach lub w formie bufetu. Demänovská dolina resp. Ośrodek Jasná Niskie Tatry oferuje szeroki zakres usług przez cały rok.

Znajdź i zarezerwuj zakwaterowanie >>>

Bezpłatny parking znajduje się w miejscowości Nižná Boca. W punkcie wypadowym trasy znajduje się również przystanek autobusowy. Połączenie jest możliwe z miasteczka Liptovský Hrádok.

Rozkład jazdy autobusów >>>

W samym schronisku przewidziano nocleg dla 10 – 15 osób. W godzinach otwarcia punktu widokowego, można tutaj również zjeść posiłek.  Obiekt nie oferuje wyżywienia. Wyżywienie i noclegi w okolicy punktu widokowego można znaleźć w miejscowościach Nižná Boca i Vyšná Boca oraz w miejscowości Malužiná.

Znajdź i zarezerwuj zakwaterowanie >>>

Wejście na Wielki Chocz jest interesujące, dlatego, że można się dostać na ten szczyt z wielu miejsc wypadowych. Wyjście jest możliwe z miejscowości takich, jak: Valaská Dubová, Lúčky, Jasenová oraz Vyšný Kubín. Wycieczkę można również rozpocząć w miejscowości Likavka, charakterystycznej wsi koło Rużomberka. Ta trasa jest urozmaicona tym, że prowadzi obok Zamku Likawa, zabytku historycznego, wartego odwiedzenia. Trasa jest dość zróżnicowana, prowadzi górskimi ścieżkami i łąkami. Trudniejsze jest końcowe wyjście na sam szczyt. Zejście zostało zaplanowane do miejscowości Lúčky, gdzie znajduje się znane uzdrowisko, park wodny Aqua Vital Park z wodą termalną i centrum wellness, jak również atrakcyjny wodospad. Wybrana trasa posiada dostęp do połączeń transportu publicznego.

Miejscowość Likavka znajduje się obok dworca kolejowego w Rużomberku, dokąd dojeżdża również autobus z miejscowości Lúčky. W obu miejscowościach jest wystarczająca ilość miejsc parkingowych. Dobrą opcją są również dwa samochody, przy czym jeden należy zaparkować w miejscowości Lúčky, a drugim dojechać do miejscowości Likavka.

Rozkład jazdy jest dostępny TUTAJ.

Na samej trasie nie ma punktów gastronomicznych, zjeść posiłek można dopiero w miejscowości Lúčky, w razie potrzeby są tu również dwa miejsca noclegowe. Jest tu noclegownia awaryjna „Hotel Choč“ oraz schronienie w miejscowości Žimerová.

Znajdź i zarezerwuj zakwaterowanie TUTAJ

W dolinie Čutkovská dolina znajduje się chata oferująca tradycyjną kuchnię słowacką, zjeść posiłek można również w punktach rozmieszczonych w ośrodku narciarskim.

Znajdź i zarezerwuj zakwaterowanie TUTAJ

Nietrudna trasa mająca swój początek przy dolnej stacji kolei linowej ośrodka Malinô Brdo zwanego również Hrabovo. W okolicy znajdują się bardzo dobre miejsca do parkowania, jak również punkty gastronomiczne. Znajduje się tutaj również park linowy Tarzánia oraz zbiornik wodny z możliwością pływania łódką. Trasa rozpoczyna się żółtym szlakiem, który prowadzi do miejscowej Kalwarii i dalej do znanego miejsca Vlkolínske lúky, gdzie rozciągają się widoki na majestatyczne formacje skalne i otaczające masywy górskie. Stopniowe wzniesienie prowadzi nas do klejnotu całego regionu, miejsca objętego ochroną UNESCO – miejscowości Vlkolínec. Ta historyczna okolica jest popularnym miejscem dla turystów z całego świata. Tą samą trasą wracamy aż do parkingu w ośrodku Hrabovo.

W Hrabowskiej Dolinie można wygodnie i bezpłatnie zaparkować na parkingu tuż obok stacji wsiadania do kolejki linowej. Wędrówka z Hrabova przez Kalwarię, Vlkolínske lúky do Vlkolínec (720 m n.p.m.) zajmuje około 1,5 godziny. Przyjemny spacer możesz ułatwić sobie kolejką linową, co pozwoli Ci zaoszczędzić godzinę jazdy. Z Vlkolíneca można dojechać ponownie tą drogą (kolejką linową lub pieszo przez Vlkolínske luky i Kalvárię) lub w drugą stronę przez Trlenská dolina do Bielego Potoku.

Linia transportu publicznego nr 5 kursuje do Hrabova od dworca autobusowego/kolejowego i stacji kolejowej Rybárpole w Ružomberku. Przystanek linii zlokalizowany jest bezpośrednio przy parkingu głównym, gdzie znajduje się również punkt początkowy trasy.
Możliwości parkowania wystarczą także na bezpłatnym parkingu przy dolnej stacji kolejki linowej Malinô Brdo lub na parkingu dolnym, gdzie znajduje się drugi przystanek autobusowy.

Można przenocować zarówno w dolinie Hrabovská dolina, jak i w ośrodku Malinô Brdo, które znajduje się mniej więcej po środku trasy, jak również w drewnianych chatkach w miejscowości Vlkolínec. We wszystkich tych trzech miejscach można się również pokrzepić i zjeść posiłek.

Znajdź i zarezerwuj zakwaterowanie TUTAJ

Schronisko Żarskie to jedyne schronisko wysokogórskie w Tatrach Zachodnich – w środkowej części Doliny Żarskiej. Jest bardzo często odwiedzane przez turystów, gdyż jest doskonałą bazą wypadową na różne wyprawy w rejonie Baníkova i Baranca. Jest także  bardzo atrakcyjna dla rodzin z dziećmi, seniorów czy mniej sprawnych turystów, ale także rowerzystów. Trasa do Doliny Żarskiej zaczyna się u ujścia doliny, gdzie istnieje możliwość parkowania za opłatą. Cała trasa prowadzi drogą asfaltową, ale istnieje możliwość skręcenia na stary szlak turystyczny przez las. Przyjemną, płynną wspinaczkę uzupełnia jaskinia Sztolnia Niedźwiedzia, atrakcyjna zwłaszcza dla dzieci.

Parkowanie jest możliwe bezpośrednio u ujścia Doliny Żarskiej na płatnym parkingu. Zakwaterowani goście mogą wjechać własnym samochodem aż pod schronisko i zaparkować pojazd na parkingu.

Dobry dojazd zapewnia także lokalny autobus z Liptowskiego Mikulasza. Końcowy przystanek autobusowy znajduje się około 400m od początku trasy.

Na początku trasy znajduje się Schronisko Kožiar, gdzie można zjeść przekąskę lub posiłek. Schronisko Żarskie zapewni także odpowiednie zaplecze.

Liptovská Anna, kościół – Janosikowy Stół (Czerenowa Skała) – zbocze Czerenowej – przełęcz Równie – dolina Liptowskiej Anny

Samochód zaparkowałem na końcu wsi w pobliżu drewnianej dzwonnicy, która okazała się ruinami starego XIII-wiecznego kościoła, który spłonął w 1805 roku. Najpierw skręcamy w ostatnią uliczkę we wsi, ale mapa jest w tym przypadku zwodnicza, bo droga kończy się beznadziejnie przy bramie, za którą właściciel w towarzystwie szczekających psów zaczyna na mnie krzyczeć — najwyraźniej po raz setny tłumaczy komuś, że właściwa trasa znajduje się wyżej na zboczu, trzeba tylko wejść nieco głębiej w dolinę.

Stromymi ścieżkami do Janosikowego Stołu (Jánošíkov stôl)

Tym razem z prawidłowej trasy na przesiece wchodzimy na niepozorną ścieżkę wiodącą pod górę, dla pewności sprawdzam mapę i podążamy nią. Po nocnej ulewie gliniasta nawierzchnia jest nieco śliska. Po chwili z prawej dołącza kolejna ścieżka i ku mojemu zaskoczeniu na drzewie pojawia się oznaczenie czerwonego szlaku. Nie wiem, gdzie zaczyna się ten szlak, ale to wyjaśnia, dlaczego trasa jest tak dobrze wydeptana. Trzeba dodać, że zbocze jest dość strome. Przez drzewa od czasu do czasu widać Liptovską Marę, podejście jest męczące, ale sprawia mi ogromną przyjemność, bo las pachnie nocnym deszczem, zieleń zapiera dech w piersiach – w końcu jesteśmy na Liptowie w połowie lipca!
Mozolnie wchodzimy pod górę, mijamy spore usypisko, a nad nami pojawia się duża skalna ściana. Oglądam ją, ale nigdzie nie widzę haków ani kotew, chyba tu naprawdę nikt się nie wspina. Powyżej pojawia się krzyż oraz rozgrzana skała, która rzeczywiście przypomina stół lub bardzo wygodną ławkę, idealną na piknik. Na skale namalowany jest koniec czerwonego szlaku, ale nigdzie nie ma żadnego drogowskazu. Wyjadając zapasy jedzenia z plecaka, prześladuje mnie myśl o niepozornej ścieżce, która przed skrętem na skalny taras prowadziła dalej w masyw Czerenowej. Nie podoba mi się jednak pomysł schodzenia tą samą ścieżką, a z drugiej strony mam ochotę na większą improwizację. Na mapie cyfrowej znajduję nieoznakowaną, ale wyraźną ścieżkę, która biegnie zboczem wzgórza i tylko nieznacznie przecina poziomice.

Szlak łowiecki pod Czerenową i Łomy (Lomnô)

Gdzieś nad Wielkim Choczem zagrzmi, bo według prognozy pogody od czasu do czasu mogą pojawić się ulewy i burze, ale ta nas ominie. Z przełęczy za skałą idę skromną ścieżką. Początkowo pnie się stromo, więc mam wątpliwości, ale potem zmienia kierunek w lewo i faktycznie podąża za linią poziomic. Mapa nie kłamała. Ścieżka jest jak z najśmielszych marzeń turysty!

Nie jestem do końca pewien, jak powstała ta dróżka, zakładam, że służyła myśliwym lub leśniczym już w dawnych czasach. W niektórych miejscach ścieżka musiała być stworzona przy pomocy kilofa i łopaty, w innych jest całkiem niepozorna, stworzona jedynie przez stopy wędrowców, porośnięta soczystą trawą. Trasa pnie się miarowo w górę zbocza, ale nachylenie jest w większości przyjemne, a dzika przyroda przyprawia mnie o przyjemne dreszcze.

Kilka odcinków biegnie bezpośrednio nad skalnymi ścianami, więc przejście wymaga pewnego wyczucia. Raczej nie zabrałbym tu małych dzieci, przepaście pod naszymi stopami momentami zapierają dech w piersiach. Gwiżdżę, śpiewam, bo to idealne miejsce na spotkanie z misiem. Według szefa jednego z parków narodowych (eksperta od niedźwiedzi), lubią one przebywać na szlakach łowieckich, ponieważ pozwalają im poruszać się z minimalną stratą energii, a zwierzęta nie są tu tak niepokojone jak na oznakowanych szlakach turystycznych. Tropy w błocie należą wyłącznie do jelenia, ale wolę nie ryzykować i szczególnie tam, gdzie nie widzę, co jest za rogiem, głośno zaznaczam swoją obecność. Od czasu do czasu sprawdzam postęp na mapie i okazuje się, że idziemy całkiem przyzwoicie. W pewnym momencie przez drzewa za sąsiednim grzbietem widzimy Wielki Chocz. Gdzieniegdzie nawierzchnia wąskiej ścieżki to glina, innym razem iglaki, korzenie, często trawa, a od czasu do czasu żwir. Gdy jesteśmy poniżej szczytu Łomów, drzewa rozstępują się i spoglądamy na wyrąb, który odsłania imponujący amfiteatr zakończenia Doliny Liptowskiej Anny. Chmury są tuż nad granią, przez którą prowadzi zielony szlak.

Biblijny deszcz

Przedzieramy się przez porębę, ale tutaj teren jest najbardziej zdradliwy. Podszyt sięga powyżej kolan, a miejscami nawet po pachy, wysoka trawa skrywa gałęzie, skały i inne nierówności terenu. Szukamy ścieżki, która miejscami zanika, ale nieco dalej widzę wyraźną linię, która doprowadzi nas do przełęczy Równie (Sedlo Rovné) między Łomami a Heliaszem (Heliaš). Do tej pory szliśmy głównie na północ, tutaj kierunek zmienia się na zachód, a niebo wygląda jak w dzień sądu ostatecznego. Robi się ciemno, nadchodzi ściana deszczu, zrzucamy plecaki i zakładamy odzież wodoodporną. Zgodnie z oczekiwaniami łączymy się z zielonym szlakiem i w normalnych warunkach podążalibyśmy nim do samochodu przez Prawnacz (Pravnáč), ale w strugach deszczu szukamy najkrótszej drogi do doliny.

Leśna droga zamienia się w rzekę mętnej wody, ale ulewa ostatecznie nie trwa nawet pół godziny. W najwęższym miejscu droga jest wycięta w skale, spływają po niej wodne kaskady. Z mokrych rzeczy zaczynają wydobywać się kłęby pary. Fioletowe odchody niedźwiedzia na drodze dowodzą, że ostrożność była na miejscu; jagody są w jego menu.

Wkrótce świat znów skąpany jest w letnim słońcu, jakby cała ulewa była snem, po niej pozostało już tylko pachnące powietrze. Spoglądam na zbocze Czerenowej i zdaję sobie sprawę, że nasza trasa prowadziła nad białymi skałami, które wznoszą się w wielu miejscach na stromym zboczu. Jeszcze kilka godzin temu nie miałem pojęcia o istnieniu niesamowitej ścieżki wzdłuż zbocza góry, tylko przez jakiś dziwny zbieg okoliczności mieliśmy okazję zapoznać się z tym zupełnie nieznanym zakątkiem, a to wszystko w towarzystwie niezapomnianej przyrody Liptowa. Z pewnością takich ukrytych skarbów, niepozornych i nieoznakowanych ścieżek jest tu więcej, mam nadzieję, że przyjdzie nam jeszcze jakąś odkryć (www.hiking.sk).

Punkt wyjścia: 49.150079, 19.467067

W miejscowości znajdują się bezpłatne parkingi.

Pociągiem lub autobusem do Liptowskiego Mikulasza, a następnie autobusem z Liptowskiego Mikulasza do miejscowości Liptovská Anna – rozkład jazdy.

W miejscowości Liptovská Anna znajduje się tylko kilka mniejszych obiektów noclegowych (kwatery prywatne), które oferują zakwaterowanie. Polecamy zakwaterowanie w okolicznych miejscowościach, takich jak Bobrovník, Liptovská Sielnica, Potok lub Bešeňová. Zarówno latem, jak i zimą w okolicznych miejscowościach można skorzystać z oferty gastronomicznej hotelowych restauracji, pensjonatów lub kolib.

Znajdź i zarezerwuj nocleg – TUTAJ

Widok panoramiczny ze szczytu Poludnica (1549 m n.p.m.) jest niezapomniany, cały Liptów widać jak na dłoni, a przy tym nie jest to w ogóle trudna wycieczka. Wycieczka rozpoczyna się i kończy w tym samym miejscu, czyli w miejscowości Liptovský Ján na parkingu, ewentualnie na przystanku autobusowym przed hotelem Hotel Ďumbier, gdzie swój początek ma zielony szlak.

Trasa prawie zaraz na początku prowadzi stromo w górę dwoma trasami narciarskimi miejscowego ośrodka narciarskiego, na ich szczycie wynurzają się pierwsze widoki na Liptów, dalej trasa prowadzi aż do przełączy Rakytovica, skąd prowadzi stromą ścieżką żółtym szlakiem w kierunku szczytu Predná Poludnica. Trasa jest różnorodna, urozmaicona przez panoramiczne widoki na Liptów, jak również formacje skalne znajdujące się na całej trasie. Dalsze szybkie wejście prowadzi obok jaskini, w której zgodnie z tablicą pamiątkową, od jesieni 1944 r. ukrywało się około 40 Żydów ze Słowacji i Polski.

Wszyscy przeżyli dzięki mieszkańcom miejscowości Závažná Poruba, którzy pomagali im ryzykując własne życie. Wyłania się szczyt Predná Poludnica ze wspaniałymi widokami panoramicznymi na zbiornik wodny Liptovská Mara i Tatry Zachodnie, skąd jest już tylko kawałek na sam szczyt Poludnica (1549 m n.p.m.). Z powrotem wrócisz tą samą trasą, ewentualnie można ją wydłużyć idąc niebieskim szlakiem w kierunku uzdrowiska i stąd zielonym szlakiem z powrotem do przełęczy Rakytovica.

Przystanek autobusowy znajduje się bezpośrednio w początkowym/końcowym punkcie trasy. Można tam dojechać połączeniem autobusowym z Liptowskiego Mikułasza do miejscowości Liptovský Ján. Jest tu wystarczająca ilości miejsc parkingowych. Są one bezpłatne

Rozkład jazdy jest dostępny TUTAJ.

Bezpośrednio na trasie nie ma żadnego schroniska, ani noclegowni, które oferowałyby nocleg lub gdzie można by zjeść posiłek Jednak bezpośrednio na parkingu w początkowym/końcowym punkcie trasy znajduje się zarówno bufet, jak i restauracja – tradycyjna gospoda, która oferuje lokalne specjalności i noclegi.

W całej miejscowości Liptovský Ján znajduje się szeroki wybór miejsc noclegowych, które przez cały rok oferują noclegi we wszystkich kategoriach, jak również usługi restauracyjne.

Znajdź i zarezerwuj zakwaterowanie TUTAJ

Historia wody to nowoczesny szlak przygodowy zaprojektowany specjalnie dla rodzin z dziećmi. Znajduje się w dolnej części Doliny Demianowskiej i na całej długości przebiega przez koryto rzeczki Demänovka. Zwiedzający za pośrednictwem tablic edukacyjnych i przystanków poznają ciekawe informacje na temat żywiołu wody i jego przyrodniczego znaczenia. Ponadto mogą ładować akumulatory na miejscach wyznaczonych do odpoczynku.

Ścieżka ma 4 kilometry długości i nie jest wymagająca. Cały szlak podzielony jest na dwie części pod względem możliwości dostępu i atrakcyjności. Pierwsza część prowadzi z hotelu Bystrina (przystanek autobusowy) do hotelu Chopok, gdzie trasa płynnie przechodzi na drugą stronę strumienia przez drewniany most. Ta część trasy jest bardziej atrakcyjna i prowadzi z Hotelu Chopok koło Demianowskiej Jaskini Wolności do najczęściej odwiedzanej jaskini słowackiej, Demianowskiej Jaskini Wolności.

Dolina Demianowska jest połączona z Liptowskim Mikułaszem regularnym połączeniem autobusowym, które jest stosunkowo dobrze dostosowane do potrzeb turystów. Punkt wypadowy wycieczki oraz punkt końcowy trasy znajdują się bezpośrednio na przystanku autobusowym. Przy punkcie początkowym znajduje się oficjalny parking, parking jest bezpłatny i odznacza się wystarczającą liczbą miejsc.

Na samej trasie można zjeść posiłek zaraz na początku ścieżki edukacyjnej w hotelu Bystrina, Tri studničky lub Chopok, lub podczas wspinaczki ścieżką dydaktyczną w restauracji Riverside.

W całej Dolinie Demianowskiej znajduje się najszerszy wybór obiektów noclegowych i zaplecza gastronomicznego w regionie Liptów.

Baraniec (2184 m n.p.m.) jest to szczyt wyróżniający się nad Liptowskim Mikułaszem. Wraz z Krywaniem jest dominującym elementem panoramy miasta i niewątpliwie należy również do najbardziej odwiedzanych szczytów Tatr Zachodnich i całego Liptowa. Jednym z tego powodów jest fakt, że trasa na Baraniec może zatoczyć koło, po drodze można zrobić przystanek w Schronisku Żarskim.

Wycieczka rozpoczyna się na płatnym parkingu w ujściu Doliny Żarskiej, skąd pójdziesz żółtym szlakiem, stromym wejściem, aż do granicy lasu i rozdroża Holý vrch, z którego rozciągają się piękne widoki na cały Liptów. Po zdobyciu majestatycznego szczytu Baranica (2184 m n.p.m.), idziesz dalej nietrudnym zejściem przez szczyt Smrek do przełęczy Žiarske sedlo  (1917 m n.p.m.), a następnie bardziej zdecydowanym zejściem zielonym szlakiem, aż do Schroniska Żarskiego, gdzie podczas całego roku można zjeść posiłek i ewentualnie zatrzymać się na noc. Ze schroniska można zejść różnymi trasami. Można kontynuować dołem, po asfaltowej drodze; skorzystać z pierwotnej trasy turystycznej niebieskim szlakiem, przez las ścieżką edukacyjną; ewentualnie wypożyczyć hulajnogi górskie i zjechać na parking – końcowy punkt trasy.

W miejscowości Zdziar, jak również w samej Dolinie Żarskiej znajduje się wiele miejsc noclegowych, jak również punktów gastronomicznych. Na początku trasy znajduje się schronisko Chata Kožiar z ofertą noclegów i wyżywienia, takie same usługi proponuje również Schronisko Żarskie, które znajduje się na trasie.

Znajdź i zarezerwuj zakwaterowanie TUTAJ

Trasa rozpoczyna się na dużym parkingu przy kolejce linowej Lúčky. Podążaj zielonym szlakiem przez teren domków letniskowych do drogowskazu, gdzie należy skręcić na czerwony szlak. Po pokonaniu stromej drogi polnej służącej jako przesieka, twoim oczom ukaże się widok na ośrodek narciarski Jasná i pozostałe szczyty Niżnych Tatr – Poľana, Bôr(y) i Siná. Z polnej drogi zejdź do lasu, gdzie możesz odpocząć w wiacie, a następnie przejdź przez drewniany mostek po wznoszącej się ścieżce wzdłuż małego potoku do przełęczy Javorie. Z przełęczy możesz udać się żółtym szlakiem w kierunku Dziumbiera lub czerwonym szlakiem do Doliny Jánskiej (przed chatą Bystra). My jednak pójdziemy żółtym szlakiem na północ — kierunek Kosienky. Po około 30 minutach dotrzemy przez kosodrzewinę do rozdroża Kosienky, gdzie skręcimy na północ (w lewo). Po 30 minutach docieramy na szczyt Krakovej holi (1752 m n.p.m.).

Punkt wyjścia: 48.979859; 19.594138

Pociągiem lub autobusem do Liptowskiego Mikulasza, a następnie autobusem z Liptowskiego Mikulasza do ośrodka Jasná Nízke Tatry. Tu masz do wyboru różne opcje, możesz wybrać opcję wędrówki pieszej albo wjechać kolejką linową bezpośrednio na Chopok.

W ośrodku narciarskim Jasná znajduje się wiele punktów noclegowych, gdzie bez problemu znajdziesz zakwaterowanie. Zarówno latem, jak i zimą, możesz również skorzystać z bogatej oferty hotelowych restauracji i bufetów z przekąskami.

Kolejną bardzo fajną trasę możemy rozpocząć już w Smrečanach. Najstarszym zachowanym budynkiem w Smrečanach jest wspomniany już kościół gotycki Ofiary Pańskiej (na cześć Oczyszczania Najświętszej Maryi Panny), którego fundamenty zostały wzniesione w 1349 roku. Nie można przegapić muzeum, w którym znajduje sie stała ekspozycja o nazwie „Historia i ważne osobistości miejscowości”. Ekspozycja przedstawia zwiedzającym ogólny przekrój historii wsi Smrečany połączony z pokazem dawnych rzemiosł ludowych, narzędzi rolniczych, strojów ludowych, starych dokumentów, fotografii itp. Ze Smrečan można swobodnie przejechać do miejscowości Žiar, na końcu której znajduje się schronisko o nazwie Chata Kožiar, w którym jest bufet i tablice informacyjne. Przez parking można dostać się na drogę asfaltową do schroniska o nazwie Żarska Chata, które jest wykorzystywane przez turystów do uprawiania turystyki pieszej, ale także do jazdy na rowerze lub zjazdu za hulajnogach. Hulajnogi mają wydzielony odrębny pas. Od czasu do czasu przejadą tędy także jakieś samochody. Alternatywą może być stara droga prowadząca przez teren skalisto-leśny. Biegnie równolegle z ruchliwą drogą zaopatrzeniową, ale w cieniu świerkowej góry. Stary dukt jest ponownie oznaczonym szlakiem niebieskim. Odnowione schronisko Żarska Chata oferuje zakwaterowanie i wyżywienie wewnątrz restauracji lub na odkrytym tarasie „Tri Kopy”. Z uroków przyrody, które znajdują się zaledwie rzut kamieniem od Żarskiej Chaty, warto odwiedzić stopień wodny wodospadu Šarafio w skalistym żlebie Krasno. Można do nich dotrzeć podążając szlakiem zielonym wokół Symbolicznego Cmentarza. Wzdłuż wznoszącego się chodnika w kierunku Przełęczy Jałowieckiej przy potoku, bieleje system skoków wodnych wodospadu Šarafio.

Miejsce startu: 49.120129; 19.650750

Na początku Doliny Żarskiej znajduje się parking płatny.

Pociągiem lub autobusem do Liptowskiego Mikulasza, a następnie autobusem z Liptowskiego Mikulasza do miejscowości Smrečany lub bezpośrednio gdzie autobus zawraca do regionalnej karczmy Kožiar

W miejscowościach Smrečany i Žiar znajduje się kilka obiektów noclegowych, które oferują zakwaterowanie. W restauracjach, domkach lub barach z przekąskami można zawsze coś zjeść, zarówno latem, jak i zimą.

Poludnica jest bardzo atrakcyjnym szczytem dla turystów. Wznosi się na wysokość 1548 m n.p.m. i znajduje się zaledwie 7 kilometrów w linii prostej od centrum Liptowskiego Mikulasza. Dzięki temu Poludnica oferuje piękny widok na cały Liptów. Najkrótsze podejście prowadzi niebieskim szlakiem z miejscowości Iľanovo i choć ma tylko 5,5 kilometra długości, trzeba liczyć co najmniej 2h30m na pokonanie prawie 900-metrowego przewyższenia. Z powrotem można wrócić tą samą trasą lub żółtym szlakiem do Závažnej Poruby lub kontynuować wędrówkę niebieskim szlakiem do przełęczy pod Kúpeľem i następnie wędrując zielonym szlakiem zejść na żółty szlak, który nas zaprowadzi do Závažnej Poruby. Nasza propozycja wędrówki jest oparta na ostatniej z wymienionych opcji. (Źródło: Hiking.sk)

Lokalizacja początkowa:: 49.048943; 19.613448

W miejscowości znajduje się bezpłatny parking.

Pociągiem lub autobusem do Liptowskiego Mikulasza, a następnie autobusem z Liptowskiego Mikulasza do miejscowości Iľanovo.

W miejscowościach Iľanovo i Závažná Poruba znajduje się wiele punktów noclegowych, gdzie bez problemu znajdziesz zakwaterowanie. Zarówno latem, jak i zimą, możesz również skorzystać z bogatej oferty hotelowych restauracji i bufetów z przekąskami.

Trasa prowadzi z Liptovských Revúc (Wielka Fatra) na przełęcz pod Čiernym kameňom i dalej przez Minčol i przełęcz Južné Rakytovské sedlo na Rakytov. Ten górujący nad okolicą szczyt ma charakterystyczną piramidalną sylwetkę, rozpościera się z niego piękny panoramiczny widok na Wielką Fatrę, Niżne Tatry, a przy dobrej widoczności na całą grań Tatr Zachodnich i część Tatr Wysokich. Z Rakytova kontynuujemy wędrówkę przez przełęcz Severné Rakytovské sedlo do schroniska Limba, gdzie można się posilić. Trasa prowadzi dalej przez Teplą dolinę do gajówki i z powrotem drogą asfaltową do Liptovských Revúc. (Źródło: Hiking.sk)

Lokalizacja początkowa: 48.919088; 19.177596

W miejscowości znajdują się bezpłatne parkingi.

Pociągiem lub autobusem do Rużomberka, a następnie autobusem bezpośrednio do Liptovských Revúc lub z przesiadką w miejscowości Liptovská Osada.

W miejscowościach Liptovské Revúce i Liptovská Osada znajduje się kilka obiektów noclegowych. Zarówno latem, jak i zimą można tu skorzystać z oferty gastronomicznej w restauracjach, pensjonatach lub barach z przekąskami.

Prosty, dwukierunkowy szlak z 12 panelami informacyjnymi o charakterze przyrodniczym, ochronny przyrody i historycznym, które zapoznają z fauną i florą, dokumentują rozwój reliefu, a także wpływy antropiczne w najczęściej odwiedzanej, środkowej części Tatr Niżnych. Średnio wymagająca trasa jest częścią oznakowanych szlaków turystycznych i można ją pokonać w niecałe 5 godzin. Część ścieżki edukacyjnej jest również dostępna na rowerze górskim.

Trasę można rozpocząć na parkingu przed hotelem Grand, który znajduje się na wschód od jeziora Vrbické pleso w strefie wypoczynkowej Jasná (1 102 m n.p.m.). Naturalne górskie jezioro można obejść po północno-zachodniej stronie, dochodząc do schroniska Mikulášská chata. Pod potokiem Otupný oprócz tablic ścieżki edukacyjnej należy podążać za żółtym oznakowaniem. Wzdłuż potoku Zadná voda należy się wspiąć doliną Zadná voda do skrzyżowania Tri vody (1370 m n.p.m.), gdzie należy skręcić w lewo do czerwonego znaku. Stąd zaczyna się szlak, który przecina północne zbocze głównego grzbietu Tatr Niżnych na końcu Doliny Demianowskiej (słow. Demänovská dolina). Szlak nieznacznie wznosi się przez zalesiony północny stok góry Dereš do Brhliská (1 430 m n.p.m.) na górnej stacji kolejki linowej. Po przecięciu nartostrady szlak nieco się wznosi i od skrzyżowania Pod Orlou skalou (1 460 m n.p.m.) zaczyna być bardziej stromy. Serpentynami prowadzi przez kosodrzewinę na zbocze Chopoka. Za ostatnim zakrętem zaczyna się pochyły trawers, który kończy się przy górnej stacji wyciągu krzesełkowego z Jasnej do węzła kolejek linowych Luková. Stąd już trasa w większości schodzi w dół. Pierwszy odcinek zejścia prowadzi skośnie w dół stoku do pośredniej stacji wyciągu krzesełkowego (1 500 m n.p.m.) z punktu Záhradky do rozgałęzienia Konský grúň. Stąd schodzi dalej wzdłuż obrzeży kosodrzewiny do punktu Pekná vyhliadka (1360 m n.p.m.). Dalej zmienia się profil trasy. Szlak skręca łukiem w prawo i trawersuje stok do skrzyżowania w dolinie Široká dolina (1 390 m n.p.m.). W tym miejscu należy podążać szlakiem zielonym, którym dochodzi się wzdłuż potoku Demänovka doliną Široká dolina do skrzyżowania Pod Krčahovom (1 040 m n.p.m.). Poznawanie piękna przyrody Doliny Demianowskiej kończy się w schronisku Lúčky (925 m n.p.m.).

Dolina Demianowska jest połączona z Liptowskim Mikulaszem regularnym połączeniem autobusowym, które jest stosunkowo dobrze dostosowane do potrzeb turystów. Punkt wypadowy wycieczki oraz punkt końcowy trasy znajdują się bezpośrednio na przystanku autobusowym. Przy punkcie początkowym znajduje się oficjalny parking, parking jest bezpłatny i odznacza się wystarczającą liczbą miejsc.

Na samej trasie można posilić się w schronisku Mikulášská chata na początku ścieżki edukacyjnej przy jeziorze Vrbické Pleso, a następnie na końcu ścieżki edukacyjnej w lokalizacji Lúčky. Obiekty gastronomiczne w lokalizacji Luková, mniej więcej na środku trasy, nie działają w okresie letnim.

W całej Dolinie Demianowskiej znajduje się najszerszy wybór obiektów noclegowych i zaplecza gastronomicznego w regionie Liptów.

Ścieżka edukacyjna w miejscowości Pavčina Lehota została stworzona przez członków Stowarzyszenia Ruchu Turystycznego i jest miejscem, w którym można spędzić naprawdę przyjemny dzień. Sama trasa to nie tylko turystyka, ale także piękne panoramy z wieży widokowej, adrenalina na torze bobslejowym w ośrodku Žiarce, ale także ciekawostki wymienione na jedenastu tablicach wzdłuż tego szlaku. Każdy z nich zawiera tekst z informacjami o otaczającej faunie i florze.

Trasa prowadzi głównie przez łąki i dawne pastwiska, a jej długość poniżej 10 km i tylko 100 m przewyższenia sprawia, że jest odpowiednia dla rodzin z dziećmi lub mniej doświadczonych turystów. Trasa nadaje się również do jazdy na rowerze, a zimą utrzymywane są na niej trasy biegowe.

Miejscowość Pavčina Lehota jest dostępna regularną linią autobusową z Liptowskiego Mikułasza. Można także korzystać ze skibusów i bikebusów, które kursują w sezonie zimowym lub letnim przez kolejną miejscowość Demänovská dolina. Przystanek znajduje się zaledwie kilkaset metrów od miejscowości Pavčina Lehota. Przy ośrodku Žiarce na początku/na końcu trasy znajduje się bezpłatny parking z wystarczającą liczbą miejsc. Opcje parkowania w miejscowości są wystarczające.

Trasa nie zapewnia praktycznie żadnego cienia, dlatego trzeba mieć przy sobie dużo wody i jakiś posiłek. Poczęstunek jest możliwy na początku/na końcu trasy w bufecie w ośrodku Žiarce, a zaplecze gastronomiczne i noclegowe dostępne jest również w miejscowości Pavčina Lehota, która ma również dobre zaplecze dla turystów.