Zamknięcie szlaków: sezon skiturowy trwa od 15.12 do 30.4.
Najlepszy okres w przypadku dobrych warunków śniegowych przez cały sezon
Wymagane wyposażenie: w zależności od warunków zalecamy tzw. raki skiturowe, raki, czekan – przy oblodzeniach wymagany jest sprzęt lawinowy
Opis trasy
Celem jest szczyt Ďurkovej na głównej grani Tatr Niskich. Sam szczyt nie jest bardzo charakterystyczny, ale wśród skiturowców cieszy się dużą popularnością ze względu na widoki i dobry dojazd z osady Magurka. Kolejną atrakcją jest schronisko turystyczne pod Ďurkovą, które znajduje się niecałe 100 metrów pod granią.
Zjazd z Magurky nie jest jednak odpowiedni dla początkujących, ponieważ cała trasa znajduje się na wolnej przestrzeni i nieprzygotowanym terenie.
Wyjście
Trasa rozpoczyna się bezpośrednio we wsi Magurka, gdzie można zaparkować. Znajduje się na wysokości 1035 m n.p.m. po północnej stronie Tatr Niskich. Takie położenie jest bardzo korzystne dla skituringu, ponieważ śnieg utrzymuje się tu długo, a jednocześnie jest stąd blisko na główną grań. Samo podejście na grań jest dość strome, ponieważ to prawie 600 metrów na niecałych 3 kilometrach. Prowadzi po szlaku niebieskim, a następnie szlakiem żółtym do Zamostskiej Hali (1625 m n.p.m.).
Dolna część prowadzi przez las, który stopniowo się przerzedza. Od około 1500 m n.p.m. prawie nie ma już drzew. Z Zamostskiej Hali następuje łatwe podejście szlakiem czerwonym na Ďurkovą. Grań zachwyci pięknymi widokami na Wielką Fatrę i grań Tatr Niskich. Stąd można przejść kolejne około 100 metrów w dół na południową stronę i posilić się we wspomnianym schronisku.
Zjazd
Pierwsza część zjazdu prowadzi niezalesioną granią na lekkim zboczu. Następnie zjazd skręca na północ i prowadzi początkowo przez rzadki, stopniowo gęsty las, z powrotem do osady.
Trasa ta nie jest zbytnio zagrożona lawinami, ale na pozostałych żlebach od Ďurkovej w kierunku Doliny Viedenki występuje duże ryzyko powstania lawin.
Tradycja górnicza – Choć pierwsze wzmianki o wydobyciu złota na tym terenie pochodzą już z około 1250 roku, prawdopodobnie chodziło wówczas o wypłukiwanie złota z osadów potoka Lupčianka. Osada Magurka została założona jako osada górnicza w XIV wieku. Złoto wydobywano i wypłukiwano ręcznie, z czasem robiono to za pomocą maszyn. Same kopalnie znajdują się nad Magurką na północnych zboczach Hali Latiborskiej, na wysokości od 1100 do 1400 m n.p.m.
Autobusem: nie ma
Samochodem: Z Partizánskej Lupče lub z Liptovskej Lužnej. To droga bardzo złej jakości.Droga do samej osady Magurka jest trudna do przejechania zimą.Gdy jest dużo śniegu, dobrze jest zaopatrzyć się w łańcuchy śniegowe.
Schronisko Magurka, czynne codziennie, posiada bufet i kuchnię. Schronisko pod Ďurkovą, czynne codziennie, posiada bufet i kuchnię – ale ma znacznie niższy standard (wszyscy śpią razem na materacach).
+
punkt początkowy jest położony wysoko
szybkie wyjście na grań
mało odwiedzane miejsce
–
zła droga dojazdowa
bez połączeń autobusowych