Ujście Doliny Żarskiej (900 m n.p.m.) – Schronisko Żarskie (1325 m n.p.m.) – Hrubá kopa (2166 m n.p.m.) (i z powrotem)
Zamknięcie szlaków: sezon skiturowy trwa od 15.12. do 15.4.
Najlepszy okres w przypadku dobrych warunków śniegowych przez cały sezon, ale najlepiej jest na wiosnę
Wymagane wyposażenie: w zależności od warunków, polecamy tzw. raki skiturowe, raki, czekan – w warunkach oblodzenia niezbędny jest sprzęt lawinowy
Opis trasy
Celem jest szczyt pomiędzy Trzema Kopami a Banikovą w głównej grani Tatr Zachodnich. Trawiasty szczyt, który od strony północnej sąsiaduje z terenem skiturowym Dolina Zielona po orawskiej stronie Tatr Zachodnich.
Trasa prowadzi jednak po nieprzygotowanym otwartym terenie, więc nie jest odpowiednia dla słabych narciarzy lub początkujących (zwłaszcza w przypadku oblodzenia).
Wyjście
Całą trasę można przejść na fokach skiturowych przez prawie cały sezon. Raki skiturowe są potrzebne tylko w przypadku wyjątkowo niesprzyjających warunków (np. oblodzony śnieg).
Trasa zaczyna się przy ujściu Doliny Żarskiej, bezpośrednio na parkingu. Łatwe podejście, pierwsze około 5 kilometrów prowadzi do Schroniska Żarskiego. Dolina jest czasem utrzymywana przez ratrak, przejeżdża tamtędy skuter śnieżny, a także ślad jest wydeptany przez innych skiturowców. Dolina przez około pięć kilometrów posiada przewyżenie około 400 metrów. Trasa prowadzi wokół Schroniska Żarskiego, które jest idealnym miejscem na przekąskę przed bardziej wymagającą (i bardziej stromą) częścią podejścia. Nad schroniskiem jest już przestrzeń wolna, teren nieprzygotowany, początkowo łagodny, o nachyleniu do 30°. Kluczowe miejsce pod względem nawigacji znajduje się w lesie, oddalonym około 500 metrów od schroniska. Tutaj trasa dzieli skręca w lewo na obszar Wielkich Zawratów, gdzie znajduje się Hruba Kopa i w prawo w kierunku Małych Zawratów (Przełęcz Rohacza Płaczliwego i Przełęcz Żarska).
Za wspomnianym skrzyżowaniem następuje stromy odcinek pomiędzy niskimi drzewami i kosodrzewiną. Ten odcinek jest często wyślizgany, twardy, z tzw. muldami, a czasem konieczne jest tutaj użycie raków skiturowych. Jest to także wąski odcinek, dlatego warto zwrócić uwagę także na narciarzy, którzy wybrali się wcześniej na wyprawę i wracają już na dół.
Teren stanie się łagodniejszy po około 500 metrach, a trasa prowadzi przez tzw. Taras. Właśnie nad tarasem zaczyna się obszar, który jest bardziej zagrożony przez lawiny. Wyjście prowadzi w lewo w kierunku stacji meteorologicznej Ośrodka Centrum Przeciwlawinowego. Od niej trawers biegnie jeszcze dalej w lewo pod ścianą skalną. To miejsce może być także niebezpieczne ze względu na możliwość wystąpienia lawin, więc należy być ostrożnym. Taras biegnie dalej w kierunku przełęczy Lúčné sedlo. W przypadku złych warunków lub słabszej kondycji podczas wyjścia na sam szczyt, wędrówkę można zakończyć tutaj, na wysokości ok. 2050 m n.p.m.
Z przełęczy do Hrubej Kopy jest już zaledwie około 200 metrów. Warunki bywają tutaj bardzo zróżnicowane, ale często właśnie grań prowadząca na szczyt jest rozdmuchana przez wiatr aż do lodu lub twardego śniegu, więc często konieczne jest korzystanie z raków i należy wchodzić pieszo z nartami umieszczonymi na plecaku. Nagrodą jest widok na pozostałe szczyty Tatr Zachodnich oraz Kotlinę Liptowską i Kotlinę Orawską.
Zjazd
Prowadzi niemal identycznie jak trasa wyjściowa. Łagodny zjazd, bardzo przyjemny, prawie całkowicie skierowany na południe, dzięki czemu wiosną można doskonale poszusować na nartach. Puch nie przetrwa jednak długo na tym terenie. Warunki mogą być skomplikowane z powodu wiatru, ponieważ częste wiatry północno-zachodnie nieraz tworzą nieprzyjemne płyty śnieżne.
Z Hrubej Kopy często zjeżdżają narciarze. Istnieje także możliwość zjechania żlebem pomiędzy Hrubą Kopą a Trzema Kopami (tzw. żleb Madajów). Jest on jednak znacznie bardziej stromy, a także znacznie bardziej niebezpieczny pod względem wystapienia lawin.
Symboliczny Cmentarz Ofiar Tatr Zachodnich – to miejsce czci powstało dzięki pracownikom słowackiego Górskiego Pogotowia Ratunkowego w Tatrach Zachodnich ze względu na rosnącą w ostatnich dwóch dekadach liczbę ofiar wypadków w górach oraz biorąc pod uwagę starania rodzin zmarłych i przyjaciół związane z umieszczaniem symboli pamięci w miejscach wypadków.
Sztolnia niedźwiedzia – to najdłuższa sztolnia w masywie Tatr Zachodnich i jednocześnie jedyne dostępne stare wyrobisko górnicze na Liptowie. Przestrzenie podziemne zdradzają tajniki pracy górniczej, sposoby transportu materiału górniczego oraz przeszkody, na jakie napotykali górnicy podczas swojej pracy.
Autobusem: Przystanek w dolinie, rzadkie kursy autobusu
Samochodem: Parking płatny, niestrzeżony, o dużej pojemności, z WC, bezpośrednio na początku trasy
Schronisko Żarskie – czynna jest tutaj kuchnia i bufet z bogatą ofertą napojów i posiłków. Uwaga, nie można płacić kartą.
Schronisko Żarskie – zalecemy wcześniejszą rezerwację noclegu, ze względu na ograniczoną ilość miejsc w schronisku, oraz popularność tego miejsca. Weekendy są często rezerwowane z kilkumiesięcznym wyprzedzeniem.
W pobliżu parkingu znajduje się kilka innych obiektów, które także oferują usługi restauracyjne i noclegowe – Hotel Spojár, Bacówka Žiar, Schronisko Kožiar, Schronisko Třinec.
+
Długi zjazd
widoki
wybudowana infrastruktura: parking, schronisko
dobre warunki śniegowe prawie przez cały sezon
–
długie podejście
rzadkie połączenia autobusowe
duża liczba turystów